Yalnizligin kalabaliginda, insan kendimi secer ‎yalnizligini yoksa yalnizlik kendimi gelir cok ‎sesli aciyi sayikliyan gulusune? Diye ‎dusunurken yalnizliginin beni daha kalabalik ‎yalnizliklara goturmesinin sebebini ‎dusunurken,bu gunu dusuncelere adamanin ‎anlamini siyah’inin yer yuzume dusmesiyle ‎anladim.‎
‎ Yalnizligin icinde ve sacmalamaya adanmis ‎bir gunun bitmesi beklenmezken gozlerinin ‎derinliyinde yalnizligi paylasmayi denerken ‎yalnizliginda bi keredaha yalnizim sensiz ‎yalnizligimda.‎
‎ Sonra siyah.Karanlik deyil,sadece (siyah) ‎olmaya layik olmayan dunyanin beyazini ‎ararken,siyah’in aslinda matem deyilde asalet ‎oldugunu anliyorum.‎
‎ Sonra buyuyor yalnizligim daha kalabalik ‎oluyor siyahinla.Sen hic dusunmemeyi ‎dusunurken dusmelerinde.‎
‎ Yeni dus(ler)‎
‎ Dus(unceler)‎
‎ Ve dus(meler) basliyor siyah’in matem oldugu ‎sanilan asaletinde