Güzel ve normal bir akşamüstüydü. Çarşıya çıkmıştım, dönüşte parktan geçiyordum ki birde ne göreyim “o “ kitap okuyor… Yani benim sevdiğim kişi… İyice dikkatini vermişti gözleri kitabın üzerindeydi ona doğru yaklaştığımı fark edince kafasını kaldırdı ve gözlerini bana dikti ışıl ışıldı gözleri… simsiyahhh… Onunkiyle kankaydık. Bilmiyordu onu sevdiğimi bende açılamıyordum zaten korkuyordum belki de hayır demesinden ya da bundan ziyade asıl alay etmesinden korkuyordum belki dee kim bilir ben bile çözememiştim daha kendimi… Neyse. Nerde kalmıştım bana parlayan gözleri ile baktı slm dedi bende slm dedim nerden geliyorsun dedi dalmıştım ona bakarken dürtü beni, bende cvp verdim. Bende ona sen napıyorsun dedim oda dalga geçercesine gülerek” sence” dedi… Bende güldüm ona bakarak yüzünden gülücükler saçılıyordu. Ertesi günü sevineyim mi, üzüleyim mi bilemedim doğrusu. Çünkü “o” benim kankadan ayrılmıştı o bırakmış onu artık onu sevmiyor muymuş neymiş bende anlamadım ama onun üzüldüğünü görünce bende üzüldüm yanına gittim başını eğmişti yine başını kaldırarak dolmuş gözlerini bana dikti daha fazla dayanamayıp inciler saçılmaya başlamıştı bile bende onu teselli ettim tabii. Başka napa bilirdim ki! Üzülme değmez diyebildim sadece artık o günden sonra kanka ile dolaşmıyordum kanka değildik de diyebilirim. O günden sonra onunla dolanır olduk. Günler geçti… Okulun önünde arkadaşlarla konuşuyorduk daha sonra kapıya baktım “o” yine başını önüne eğmiş bize doğru geliyordu. Daha sonra arkadaşlarda durumu fark etti. Ona bakıyorduk yanımıza gelince neyin var dedim o da bana baktı gözleri dolmuştu; taşınıyoruz dedi bizde bunun nesi var ki dedik o da ama başka bir ile dedi okul değiştirmem gerekiyor derken daha fazla dayanamayıp inciler yine dağıldı yüz hatlarından neye uğradığıma şaşırmıştım… Benimde bir anda gözlerim doldu daha fazla dayanamayıp bende ağlamaya başlamıştım inanamıyordum ilk defa bir kız için ağlıyordum… Bana sana n’oldu dedi anlamlı bir tavırla ve ağlarken… Bende şunu dedim; SENCE…

güneş ışığı*