Bir hikaye anlatasım var bugün.Zamanlar eski ,çok eski zamanlar.Yer İstanbul..Yunuslar ,dadanmış balıkçıların ağına.Parçalıyorlar ağları.Eeee ekmek parası gidiyor elden kolay mı!!Balıkçılar da ver yansın ediyorlarY unuslara..Küfürün bini bir para..Derken geliveriyor bir aklı evvelin aklına.Gidiyor ,diyor ki padişaha.Padişahım bu balıkçılar yunuslara küfür ediyorlar.Lakin Yunus adı peygamberden gelmedir.Bu nasıl bir hakarettir.Padişah hak veriyor adama.Diyor ki haklısın.Ve ferman çıkarıyor tez elden.Bu günden sonra kim ki yunuslara küfür ede.Boynu vurula...Mal canın yongası da,direkt cana kast edince ferman,susuyor balıkçılar o zaman..Yunuslar hala devam etmekte ağları yırtmaya.Balıkçılarda sinirlenmekte..Ne ki ,emir demiri kesiyor,ferman da boynu..Ne yapsınlar.Küfür yasak ya.Diyorlar ki:Eeey gözünü sevdiğimin yunusu..Anlarsın sen ne demek istediğimizu..(İRTİCALEN YAZDIM YA.PADİŞAHIN ADI GELMEDİ AKLIMA.HER NE KADAR SÜRÇÜ LİSAN ETTİMSE AFFOLA!!)