BUGÜN VAR YARIN YOK


Kapının önündeki engeller ,bugün varsa yarın yok.!
Sakinlik dışında senin, için karışmış küller alevlenmiş, kararsızlık dövüyor tüm bedenini ,susuzluğun orucu başlıyor pınarların çekiliyor.


Adımların kaçar gibi görünüyor, ama üstüne üstüne yürüyor, yaşamındaki her pazartesi zor senin, sanki tüm sıkıntılar oraya toplanmış, korkuyorsun,unutma ki PAZARTESİ BİTECEK yarın salı olacak.!

İşlerin gitgide büyüyor ama unutma aşk da ki adımlar da devleşiyor.
Çarşambada gelecek sıkıntılar hafifleyecek,küs oldukların eski bir hikaye olacak.,yarın nefes alışlarında barış olacak güneş kadar aydınlık bir barış.

İsimler ve yüzler değişecek,belkide hep esmerler olacak ya da sadece sarışınlar,bu sefer küsleri izleyen sen olacaksın, çünkü sen doğuşundan bu yana beyazsın.

Duvar kalın korkuyorsun bırak istedikleri kadar büyütsünler harcları sağlam değil yürekleri kuşun kanadı kadar hafif.
Sense kuşun yüreği kadar büyüksün, hiç durma kaldır kanatlarını, görmesinler gözyaşlarını,sen seni sevenlerin yanında ağla., kıymet görsün yaşların.


Misafir ol kendine git gel acılarına ama sürgünlüğün umutlarına.

Nasılsa ekim düşecek yapraklarından perşembeyi bekle gülümse kaderine,tohumda büyüyecek, dikenler kırılacak.

İçinde bir yerlerde bir oluk aç, gizli bir kanal belki, kanat sen siyahlarını, hüznü de karıştır kanat geride kalsın.
Geçen saatler gibi arkada kalsın zaman.


Hayalin biri gider biri gelir kapatma gözlerini zambaklar sarmış bahçeni.
Ebem kuşağında kalmış gibi gönlüne neşe doldur, unut sen bugünü yarın var kapıda,perşembe saksıda büyümüş çoktan.


Eskimiş parkeler gibi zulümde düşecek kılıcından, ilim donatmış sınırlarını toprak toprak geliyor yeşiller balçıktan sıyrılmış bir yemek,doyma yinede bugünkü ile yarın ki sermaye daha tatlı belki.

Göz pınarlarımda bir yangın yüreğimi solluyor hüzün.
Dimağımda sesli sessiz tümceler, sarmaşık olmuş hayat, yanıyor kalbim,.ama cuma yakındır dert etme sen önüne çıkmış ağaçları sen çınarsın güneş ol.!

Çünkü sen seviyorsun.!
Boğulmaya mahkum olmaz yüreğin. ,şımarık dalgalara salma kendini gizli bahçenin gizli gülü ol ama solma hep kırmızı olsun adın.
Kıyılar var yürüdüğün, düşündüğün deniz kabuklarını ellerine aldığında hüzünlendiğin özlemleri kasırga yaptığın ama maviye her bakışında nefes aldığın.
Tüm sıkıntılarını bırakıyorsun dalgaların köpüklerine sanki sen masumluğun kolyesini takıyorsun boynuna.

Hiçbir yere sığamadığın anda tekrardan beynini arşınlarsın belki bulursun aradığını köşelerde bir yerlerde kalmıştır aradıkların sessiz adımlar atarsın.

Yalnızlık öylesine iliklerine işlemiştir ki pes edersin aşktan sevgilinin sıcak nefesinden, alışma dersin alışma ki yanma deli deli..!

sesleri sevmediklerini kitlersin ya da duymamak için aşka verirsin kendini ama bu kendine olan sevdan tutarsın sımsıkı kendi ellerini kolay gelir yalnızlık çiğ den içersin hüznü.

Hem hüzün yakışır da sana....!
zaten yalnızlık çiçekte açtı sar sen hüzünlerini.

Hatice Nilüfer Dirilen