HAYALLERİMİ PAYLAŞACAK KADAR YAKIN BULDUĞUM İNSANLARIN ASLINDA HAYALPERESTLİĞİMİ ANLAMAYACAK KADAR UZAK OLMALARI NE GARİP!
“Hayal kurarsın sonra da peşinden koşarsın, gerçekleştiğinde ise ardından koşacak yeni hayaller ararsın ta ki ölene dek…”
TEBRİKLER!
Hayalperest saflığım yok artık, beni de sonunda kendinize benzettiniz. İki satırlık bilgi için saatlerce kütüphaneden çıkmayan kız yok artık. Tıp okumuyorum ya bana ne Türkiye’de her altı kişiden birinin taşıdığı o hastalığın tedavisinden? Güzel sanatlar okumadığıma göre resim yapmam da saçma… Boş işlerle uğraşmak yerine orada burada oturup herkes gibi dedikodu yapsam ya(!)
Yazabilmek için uykusuz kalan kız da git gide benden uzaklaşıyor. En az sekiz saat uyuyorum bu günlerde. TV izlemiyorum diye kınayan arkadaşlarım müjde! O aptal kutusuna da bakıyorum bazen. Benim için çok uğraştınız biliyorum. Ne zaman bir hayalin gerçekliğine inansam “imkansız” diyerek doğru yolu gösterdiniz beni de yanlış yolda yürüyüp yorulmaktan alıkoydunuz. Duygularımın peşi sıra koştuğumda “yanlış” kişi demekle kalmayıp, hayatımdan çıkarmak için de elinizden geleni yaptınız. Hakkınızı ödeyemem(!)
Aşk gibi kutsal duygular taşımıyorum artık içimde. Daha çok uyuyor daha az okuyorum. Şimdi sizden biri olduğuma göre müsaadenizle güneşi çalınmış iç dünyamda kafamı dinleyebilir miyim?