Bazen çok düşünür insan denen yaratık.. Saatlerce üşenmeden nereye varacağını bilmeden, düşünse de bulamaz gideceği yolu biri gerekir biri mutlaka gereklidir. Ben de çok düşündüm bazen, çok düşündürdün, düşünürken üşüdüm evet sen varken üşüdüm, evet yazın sıcağında titredim ben. Öyle ihtiyaç duydum ki sana bağımlılık yapan ilaçlar gibiydin, her seferinde daha fazla istemek gibiydi.. Her zerreme kadar hissettim özlediğimi, çığlıklar attım duymadın hiçbirini. Hayatı basit yaşayamadım ben, her defasında aşkın peşinden koştum, mutlu olabilmek huzuru bulabilmek için. Bulduğumu sanmıştım, yanılmışım oysa.. Ne kadar saçma cümleler değil mi, hiç sevmem. Ama insan bu işte yanılıyor.. İtiraf etmem gerekir ki sana kızmayı hala beceremiyorum, belki de o kadar çok kızıyorum ki, senin bana yaptığını yapamıyorum işte ne kadar kötü. Biri aşk dese senin adın çıkardı ilk ağzımdan, bilemedin ki değerini göremedin, göremiyorsun. Ben öğrendim, sevgi ve nefret bir arada nasıl hissedilirmiş, öğrendim. Annem hep gözyaşı çok değerlidir, hakedene akıtmalısın onları derdi, anne işte annem her zaman haklıydı, her konuda. Aslında herkes haklıydı, ben kimseye haksızsın diyemedim, sen dedirtmedin çünkü, ne deseler ne söyleseler haklı çıkardın onları, ve ben her defasında senin peşinden geldim. Hatırlar mısın diye girmeyeceğim bu yazıya çünkü okumayacaksın haberin bile olmayacak bilmeyeceksin hiçbir şey, bundan sonra.. Ama ben verdiğim sözleri tutamıyorum galiba, çünkü kaç kez söz vermiştim kendime yenilmeyeceksin diye, yapamadım işte, herkese ayaklanabilecek ben bir tek senin karşında güçsüz kaldım, bir tek senin gülüşüne yenildim.. Kafamı toparlayabilseydim eğer aşk dolu olurdu bu satırlar kusura bakma onu da sen bozdun, ama suçlamıyorum seni. Söylediklerin aklıma geliyor ama bunlarla yolun sonuna nasıl geliyorum bilmiyorum, senin varlığın - senin nefesin demiştin bana, şimdi gülüp geçebilsem keşke gözlerim ıslanmıyor değil farkındayım. Sadece yazıyorum belki rahatlamak için, bak yine tutamadım sözümü. Ama artık neysee.. Hiçbir kadın ağlamayı haketmez bence, kalpleri kırılmamalı çünkü öyle olduğu zaman akıllarına gelen her şeyi yapabilecek kadar güçlü durumda olurlar. Hatırlatayım dedim, sadece hiçbir şey eskisi gibi değil, olmayacak da.. 1 senenin karşılığında alabildiğim tek şey hiç.. Çünkü elimde sana inanmamı sağlayacak en ufak bir şey bile bırakmadın.. Yine de sağol. Çok düşündüm dedim ya aklımdan neler neler geçti, bilemezsin işte.. Güneşim demiştim sana artık odamı aydınlatıp ısıtan o varlık da yok.. Güneşim yok, yarınım yok..

Hk.