Olmaya devlet cihanda, bir nefes sıhhat gibi. Doğru. Son günlerde sıhhatin en büyük devlet olduğunu kendimden biliyorum. Üzerinizden uzak sağ ayak baş parmağımda bir his kaybı var. Düzensiz uykular, azıcıkta hayat kaygıları. Bilirsiniz işte yarının sahibi Allah’tır. Biz kul kul kafa yorarız gücümüz yeter gibi. Yeniden yeniden düzen kurarız. Kimisi iyidir, güçlüdür. Kimisi kanadı kırık. Ne olursa olsun yeniden başlamak mecbur gibidir. Biz Nilüfer’in "yine, yeni, yeniden", Sezen’in "geçer geçer" dediği zamanların çocuklarıyız. Biz ümit doğurur, kediye de boğdururuz. Başka zincirleme tamlamalar olmasa, kolay olurdu belki. Taşıyamayacağımızı sandığımız onca yükün altından çıkıp, hani terminatörün ilk sahnesindeki gökten inişi gibi ki o zamanlar bana çok illegal gelmişti üstüne düşer biz galip geliriz.
    Olsa da can evimizden vuranlar, biliriz ki canımızı vuranlar da ölecek birgün kendi silahlarıyla. Ve biz de öleceğiz geçmişe takılmadan mutlu olup. 
Şimdi, zor kırık gönlümüze... Zahmetli. Zaten yalnız geldik, yalnız gideceğiz. Arada kopsa da bir fırtına , şöyle bulandırsa yüreğimizi ümit ümit... Zaiyat vermemek adına bir kez daha, bağlarız sıkı sıkı gönlümüzün küfesini. Örteriz pembe panjurları, önceden kapalı pencerelerin üzerine. Allah utandırmasın. Yağmura ihtiyacımız var, bir nefes sıhhati bulmak için yıkanıp, bunun için fırtına esecek elbet. Ama bize doğru, ama bize karşı... Ve ben cesur dikiliyorum arkadaşımın öğüdünü tutup. Es deli rüzgar esssss!