ANNEME MEKTUP
Adınla birlikte yazabileceğim bütün kelimeleri düşündüm; ama hiçbirini yakıştıramadım
o güzel adının yanına.

Bugün 27 Ağustos,toprakla kucaklaştığın gün. Pazar günüydü, bizi aniden bırakıp dönüşü
olmayan yolculuğa çıktığın gün.

Her pazar günü senden ayrıldığım anları yeniden yaşıyorum. Balkona çıktığım zaman,
başımı oturduğun eve çevirdiğimde , kapının önünde son yolculuğa çıktığın anı, sana son kez sarılışımı yaşıyorum tekrar tekrar... Çığlıklarım yankılanıyor kulaklarımda hala...
Niye tutunamadın hayata? Bizi niye terk ettin anne? Yıldız misali kayıp gittin gökyüzünden, niye?

Torunlarının üniversite sınavlarını kazandıklarını bile öğrenemedin anne. Nice emeklerle büyüttüğün ilk torunun, ilk yeğenim şimdi mühendis.Sen ayaklarında sallarken, kafaları birbirine çarpan ikiz kız kardeşlerinin ikisi de öğretmen. Çeyizlerine diye özenerek danteller ördüğün bu üç torununda evlendi peş peşe.Anne bile oldu bir tanesi.
Sevmelere doyamadığın, senin elbisenin eteklerine mandallar takan, duvarlarını karalayan, gözünden bile sakındığın torunun,kızım şimdi üniversite üçüncü sınıfta. Seni kaybedişimin acılarını karnımda benimle birlikte yaşayan _ erkek olduğunu öğrendiğin zaman çok sevindiğin _ oğlum erken geldi dünyaya... Belki de varlığı ile benim acılarımı azaltabileceğini düşündü küçük yüreği... Şimdi boyumca oldu nerdeyse.
Evlat sahibi olamıyor diye üzüldüğün kız kardeşimin de dünyalar güzeli bir kızı var boyunca.

Biliyor musun anne, evinde herşey yerli yerinde duruyor, eşyaların yerini bile değiştirmedik. Sehpaların üzerinde hala duruyor bütün torunlarının resimleri... Senden sonra iki resim daha eklendi aralarına. Biri kız biri erkek, iki torunun daha oldu.
Duvarada senin iki resmini astık; içeri girdiğimizde bizi o gülen yüzünle karşıla diye. Yatak odandaki komodinin üzerinde sana son aldığım parfümün _ bitmesin diye sadece özel günlerde sürünürdün_ hala duruyor. Kapının arkasında asılı el işi çantan.İçinde o çok severek ördüğün dantellerin yarım kalmış duruyor, bir yanda tığın, bir yanda yakın gözlüğün. Ellerinin kokusunu duymak ümidiyle kokluyorum her birini...

Yıllardır her anneler gününde çocuklarım bana sarıldı bense kara toprağa anne. Göz yaşlarımla suladım üzerindeki çiçekleri...

Sol yanımda yıllardır dinmeyen bir sızı var anne...Annesiz anne olmak çok zormuş. Sensizlik çok zor, sensiz her şey dahada zor anne...
Yokluğunun acısı akıyor gözlerimden, boğazım düğümleniyor...
Seni çok özledim annem

CENNET MEKANLARDA NURLAR İÇİNDE YAT ANNEM


( hayat ışığı )