Haninin Hüseyin Çelik’i…
Tam tahmin ettiğim gibi bir cümle kurdu sağ olsun!
Ne kendi hakkında ne benim kendi hakkımdaki düşüncemde beni yanıltmadı yine.
“Bir kaç Mehmet şehit oldu diye meclisi toplayamayız!” deyiverdi.

Ben bir kendimi severim dolu dolu.
Bir de ölüm pahasına da olsa düşündüğünü, hissettiğini, doğru bildiğini eğilip bükülmeden kula kul olmaksızın açık açık söyleyebilenleri.
Savunduklarından asla ödün vermeyenleri.
Kendisinden ve sevdiklerinden önce, içinde yaşadığı toplumun geleceğini düşünen yürekli insanları..

Yaradan her insanı öylesine güzel ve değerli özelliklerle yaratmıştır ki…
İşte Yaradan’ın hoşnut olduğu kullardır bunları fark edebilenler.
İnsanlığın, toplumların yararına göz nuru dökerek. Emek harcayarak, nakış nakış işleyebilenlerdir, derim ben.

Ne partilerle. Ne vakıf dernek ve buna benzer şeylerle zamanımı ziyan etmişliğim ne de karşılığında bir kibrit çöpü dahi almışlığım olmuştur hayatım boyu.
Ancak bu ana kadar olan ömrümü, hep insanca idealler uğrunda harcadım seve seve.
Her geçen gün ne kadar öngörü sahibi biri olduğumu daha çok anlıyorum.
Çünkü o genç yaşlarımda bile bu kara günlerin geleceğini idrak ederek ülkem adına kaygılanırken ben. Toplumun büyük çoğunluğu tıpkı bu günkü gibi her şeyin güllük gülistanlık olduğunun şarkılarını söylüyorlardı ağıtlar yakacakları yerde.

Sen kalk;
İçinde yedi kuşak geçmişimle geleceğimin hakkı olan devlet arazilerini yağmala.
Bunu engellemek isteyen devletin resmi yetkilerini çoluk çocuğunla taşa tut. Yarala. Hatta öldür.
Ayda en az iki-üç kez zam gören kullandığımız dünyanın en pahalı elektriğini-suyunu yıllardırkaçak kullan.
Sen kalk;
Merdiven altı dedikleri imalatla, içinde fare pisliği ve her türlü atık maddelerle harmanladığın gıda maddeleriyle insanları zehirle.
Küflü kurtlu miadı dolmuş bakliyatları bastırdığın yeni tarihli ambalajlarla piyasaya sür.
Sen kalk;
Torunlarının tablet bilgisayarının. Aldığı haksız bursların.Verilen sayısız kursların bedelini namuslu insanların bir lokma ekmeğinden çıkar.
Karının, kızının, gelininin başlarını örtme karşılığında sana ve aile bireylerine sunulan bin bir türlü maddi manevi yardımı, Allah’tan korkmadan kuldan utanmadan kabul et.
Sen kalk;
Çeşitli entrikalarla aldığın Yeşil Kartınla hastanelere lüks arabalarla gel
Bu güne kadar gelmiş geçmiş tüm ülke idarecilerinden hangileri ekmeğine yağ-bal sürmüşse “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” diyerek.
Suç dosyaları arşı alalara ulaşmış ve yatacak yerleri olmayan ülke idarecilerini verdiğin oylarla toplumun başına bela et.
Sen kalk;
Ellerine kan bulaşmamış yiğit, yürekli, aydın ve bu günlerin geleceğini taa o günlerde ve o gencecik yaşlarında görebilen gerçek yurtseverleri.
Ve Allah’ın en kıymetli kulları olduğuna inandığım o değerli, cesur ve yürekli insanlara KOMÜNİST-DİNSİZ! yaftası yapıştır.
Ve sen kalk;
Yıllar öncesinden başlayan bu bozuk ve kokuşmuş düzene çıkarın gereği SUSKUN kal.
Şimdi de kalk;
Oturduğun yerden “Yeter artık!” demeyi marifet say.

Zamlar ateş gibi yağıyor.
Ortalık alev-ateş içinde kaynıyor.
Üretim sıfır noktada.
Can güvenliği ve dolayısıyla ülke huzuru diye bir şey kalmadı.
Arsız onursuz utanmaz insanlara hala akıl almaz yardımlar yapılıyor koltuk sevdası uğruna. Koşulsuz şartsız.

Ve Öngörüm bu kez de bana;
Ey toplum!
Bunlar senin en güzel günlerin.
Sen ki köşende oturup kendini din bilgini. Alimi. Uleması sanmaya devam ettiğin sürece.
Alnın secdede çürüse de.
Hac yolunda ölsen de.
Hak yolunda olduğunu bağıra çağıra ilan edip, Yaradan’ dan bunların karşılığını alacağını sansan da
NAFİLE…
Başta ben hakkımı helal etmiyorum böylelerine. Asla.
Bütün alemlerde iki elim yakalarındadır Rabbim biliyor.
Bakalım o zaman onları kim kurtaracak.
*
Cübbeli Ahmet Hoca’nın televizyonda yaptığı aptalca bir cümleye benim ertesi gün yaptığım yorum öngörümüde beni bir kez daha haklı çıkarmış Hoca cezaevinin yolunu tutmuştu…