Ve sonunda anladım,senin sırtındaki yağmurun kendi sırtımdan dökülemeyeceğini.
Anladım olmaz denene biçare edilen duamın
Semada boynu kırılarak öleceğini.

Şiirlere çağırdığım serçelerin suya kanma zamanı gelmiş,bulutların ağlamasının tam vakti...



Üstümden atamadığım bu yamalı kaderi köpeğin önüne koysam,zehirleneceğini anladım.


Haketmediklerimle cezalandıramayacağım bir kalbi,kendime mahkum edip,haksızlıkla demleneceğini yanarak gördü gözlerim...


Sustum yine.Kendi içimde var gücümle sıktım boğazını kelimelerimin.Sen her zamankinden farklı durulunca, anladığını nihayet bende anladım.


Boşver dedim...



Öyle şimşeklere düçar oldumki o an,sustukça sızladı dilim.Konuştukça en derinden yaralandım.

Sonra kendi kendime

değmezsin;

boşver dedim.


Diğer ümitler gibi bunuda rutubetli bir odada sakla.Küf tutana kadar zamanın var koklamaya

vazgeç;

kendini nimetten sayma.

Kay hayatından,kaybol bilinmezlere.

Yetinemediğin dost elinden acıtan bir nasır gibi sök kendini

kanayacaksan kanatmadan kana
acıyacaksan,acınmadan!


Vazgectim

Aşktan sevgiden vazgeçtim.

Kendi kaderimi sicim ettim kendi boynuma
Şimdi ip ellerinde

günah yok

suçta


durma!

Git gide daha çok sus

gitgide kısalsın ipim ellerinde...


ben sende sevmeyi sevdim
bilirim sevgimi kalbime gömmeyide...



//GG