düşünüyorumda hepimiz bir çemberin içindeyiz dar kalıplara sokulmuşuz,nefes almamızda yaşamamızda hastalıklarımızda çaresizliklerimizde sevinçlerimizde hep kısıtlıyız,kendimize yetmiyoruz dik duramıyoruz hep yanılgılar içindeyiz ,onun için kullanılıyoruz, çogumuza insan olmak yetmiyor ,lüks onun ötesinde oluyor ,unvanlar istiyoruz ,karanlıklta kalıyoruz aydınlanamıyoruz.
sonrası birileri başımızda aga oluyor emrediyor ,egiliyoruz ,yazık oluyor bize kendimize yetmiyoruz. sevmeyide bilmiyoruz biz öpüşmeyide ,kır çiçeklerinide tanıyoruz ,deve dikeninide......
ama belki tanıdıklarımızda vardır..bizi gökyüzüne ırak tutan korkularımız..cennetlerden ırak kılan günahlarımız vardır belki,dedimya hep yanılgılar içindeyiz.çünkü hücrelerimize mahkumuz...ayak bastıgımız tporak kaç santimetre ..ulaşılan topragın kilometresine.çember niçin ıssız kuytularda dolanır...niçin korkusundayız umudun.