“İnsanın canını en çok en sevdiği yakar” diyenler unutuyorlar sevilenin de en az seven kadar hataları olduğunu. Unutuyorlar faturanın sadece sevene kesilmediğini…
Unutuyorlar seven kadar sevilenin de aynı yazgının ellerinde acı çektiğini, ortada bir bedel varsa sadece birine ait değildir. Neden hep söyleneler hatırlanır da söylediklerimiz hatırlanmaz, neden hep duyduklarımız kafalarımıza mıhlanır da söylediklerimizi kulağımız duymaz? Neden ?
Sadece sevilen midir sevdiğine acı sözler diyen, sadece sevilen midir sevdiğine hiç duymadığınız sözcükleri eden? Papatyam dediğiniz, canım, birtanem dediğiniz insan bir bir yüzünüze savururken en acı sözleri, sevilenin yüreği de aynı ölçüde kanamaz mı? Bozuk para gibi öz yargılarını fırlatıp atarken yüzünüze, sevilenin de içi parçalanmaz mı? Sadece seven midir mağdur olan?
Neden hep sevilen günah keçisi olur? Neden hep sevilen dünyanın en adi insanı gibi görülür? Evet hiç acımadan, içi sızlamadan seven de sevdiğini yakar, yıkar, acıtır, incitir oysa, mangalda kül bırakmaz, umurunda değildir hiçbir şey yıkıp kül ederken, ama nedense o masumdur, en sevilen denilenin de canı nasıl yanıyor habersizdir. Onun da kalbi parçalanmış, o da gebermiş, ya da ölmüş umurunda mıdır? Tek içi sızlayan kendisi sanır, bilmez ki öteki de delik deşik olmuştur.
Seven kadar sevilenin de canı vardır, o da insandır, damarına basıldığında tek tırmalayan sevilen değildir, seven de kanatır, seven de acıtır, seven de parça parça eder, neşteri eline alır didik didik eder oysa tek yürek olan zavallı kalbi, bilmez ki yaralanan sadece kendisi değildir...
Neden hep söylediklerimizi bilmeyiz de söylenenlere takarız? Sadece aklımızda söylenenler kalır neden? Neden sevilenin sarf ettiği acı sözleri unutmayız da kendimizinkileri hatırlamayız ya da bilmezden geliriz neden? İnsan neden çuvaldızı hep ötekine batırır, neden hep ön yargıyla bakarız, neden kendimizi de sorgulamayız, tüm hatalar bir kişinin midir? Hata tek başına işlenir mi? Diğerinin de payı yok mudur yaşananlarda?
Oysa o da tek tek sıralamıştır acı sözleri.. Sevilen de canı yana yana, içi parçalana parçalana hakaretlerini dinlemiştir, sevilen de acı içinde kıvranımıştır, nasıl senin için o “en sevilen” ise, sen de onun için “en sevilen” değil misin? Sen söylerken iyi de, o söylerken kötü mü?
Oysa sen de onun “en sevdiğisindir” Sen de yakmışsındır onun içini… Sen nasılsan o da aynıdır, aynı yürekten nefes alınmıştır bilmez misin be güzel kız? Evet o da sadece dinlemiştir, o da susmuştur, onu da “en sevdiği” yakmıştır, ama kimseler bilmez, hep seven haklıdır.. Olsun sevilenin de bir sevdiği var ya, ne çıkar onu da en sevdiği vursun, varsın seven, çıksın meydana cümle aleme feryat etsin, varsın onu yaraladığını söylesin sevilen akıtır acısını sessizce içine.
Bir kez de sevilen yaralasın sevdiğini be güzel kız, bir kez de beraber acı çekin, belki o zaman onun da yüreğine düşen ateşin nasıl yaktığını beraber öğrenmiş olursunuz, tek yürek değil midir seven ve sevilen o halde aynı yürekten aynı acı ve sevinci beraber tadarsınız, ne varsa düşer kaşığınıza eşit olarak, sadece seven değil be güzelim sevilen de yanar yaktığı kadar.
En sevdiğin olsaydı eğer sevilen, bu sözlerle en sevdiğini yakmazdın be güzel kız, en sevdiğin yaktı seni öyle mi? Onun için mi onun yüreğinde kapanmayacak bir yara açtın cümle aleme duyurduğun sözlerle? Sustun öyle mi? Susmak buysa eğer, o da susar o halde.. o da susar, kelimeler boğazına dizilir, konuşamaz, susar sadece, ağlamaktan gözleri kızarır, göz çukurları içine çöker, susar susar…
En ağırı buydu galiba, nasıl olsa sevilen buna da katlanır di mi dostlar? Siz seveni alkışlayın sevileni de yerin dibine batırın.. siz de vurun bir tekme çok mu? Seven yapmıştır yapacağını varsın siz de vurun ne çıkar, iki yürek aynı kalpte çarptıktan sonra.. ayırın hadi seven ile sevileni…başarırsanız ne mutlu size..