bir sanatcının suya değer ayakları...
inceden bir sızı yaylır gökyuzune
siyahtan kızıla döner gece
kanayan yaraların uzerine kapatılan avucların
kanaması...

bir sanatcının sesi duyulur tv ekranlarından
bir otobusun cam kenarında otururken
kulagına dayadıgın radyondan
zaman zaman dudaklarına takılan bir sarkının mısralarından
belkide aklına her geldiginde kanamasını durduramayacgın anılarından...

bir sanatcının ardından yazmaya calısmak
gittigi yer, gittigi yagmurla geri donemiyecegi kadar uzaktı...
her ölüm erkendi ama böylesine isyan
belki de gunah değildir...
belki de uzulmek
adaletin bumu dunya deyip kufretmek hatta
kac gun surecek?

bir sanatcının ismi kazınıyor ölümsüzlerin arasına...
ölümsüzlük sıfatını kazanmak icin illede
gencmi ölmek gerekiyor artık?

bir sanatcının hayatının baglandıgı makinanın fişi cekiliyor...
hayatta tutulmaya calısılan umutların tükendigi an
üstü örtülüyor
renkli cama yansıyan silütlerin
bir temmuz gununu karaya bulayan
gencecik bir cocugun baharında hayatının
elnden alınması hayallerinin....
kim kondurabilirki boyle br acıyı gulumsemesine
kimin bogazına takılmaz yutkunurken bir yumruk
adaletin bu mu dunya...
iyileri her zaman genc
ve yakısıklı almak....