Kardeşim Ahmet Tıp Fakültesinde Fizik tedavi görüyordu, yarım saatlik tramway yolculuğu sonunda hastaneye ulaştık. Allah’tan olsa gerek, oraya ulaştığımızda saat tam 11.00’di, tam zamanıydı yani. Yeni bir sınavla karşı karşıya kalmış, onunla uğraşıyorduk, Allah’tan deyip rıza göstermek gerek.

Ahmet tedaviye alındı alınmasına da, tam bu esnada; keşke ben hasta olmasaydım da, siz hasta olsaydınız, demesin mi? Bir anlık şaşkınlığa uğradım. Allah’ın izniyle en kısa zamanda bu hayat sınavının da üstesinden geleceğiz ve her şey daha güzel olacak.
Fizik tedavi sonrasında tekrar yarım saatlik tramway yolcuğu yaptık. Benim başka bir işim olduğu için annem Ahmet’i duraktan aldı.

Ben işimi hallettikten sonra öğlen namazını kılmak için, hızlı adımlarla Hacıveyiszade camisine doğru gittim. Namazdan sonra yarım cüz okudum, camide Kur’an-ı Kerim okumak öyle farklı ve güzel ki, insan ruhunu rahatlatıyor, işte öyle bir huzur veriyor camide Kur’an-ı Kerim okumak. Aynı zamanda ikindin namazını bekledim.

Nihayet ikindin ezanı okunmuş, cemaatle namazımızı eda etmiştik. İnsan camide, tarifi imkansız bir huzur buluyor. O an cemaatle namaz beni farklı manevi boyutlara götürdü ve o an öyle mutlu ve huzurluydum ki anlatamam. Uzun zamandır cemaatle namaz kıldığımı hatırlamıyorum. Allah Kur’an-ı Kerim’de, Rad Suresi 28.ayette; Kalpler ancak Allah’ı anmakla tatmin olur, diyor. Kalpler Allah’ı anmakla tatmin oluyorsa, insan ruhu da caminin manevi havasıyla huzur bulur.
SÜNDÜS KOÇ – KONYA
22.02.2011 - SALI