Sessizleşti kaldırımlar. Giden gelen. Adımlar hızlandı. Adımlar ağırlaştı. Sahipleri ağırlaştı. En az çevresindeki insanlar kadar. Pencerelere perde geçirildi. Tek kişilik odalara hapsetti kendini insanlık. Tekil kişilikleri çoğullaşamadı hiçbir zaman. Sessizleşti duvarlar sustukça hapsettikleri.

Sokak lambaları yalnızlaştı çocuklar da hapsolunca. Karanlıklar kalamadı karanlık, aydınlıklar karartamadı içini. Yettiğince, elden gelince kendileri olmaya çalıştılar. Bazısı zorladı, bazısı hiç denemedi şansını.

(O bazılardan birisine getirmek için sözü bu kadar uzatmak şart mıydı?)

Sıdkı sıyrıldı hayattan. Sıyırdı ellerindeki bağı. Geçirdi boğazına sıyırdığını. Sallandı boşlukta.


Durdu hayat. Kapattı gözlerini.

.

Açtı gözlerini. Hayat, kaldığı yerden devam ediyordu.




Serkan Canbolat