Bazen yalnız kalmak istersiniz. Tüm kalabalıklığını bir kenra atıp şehrin. Kaçmak istersiniz sadece rüzgarın ve sessizliğin sesi olduğu yere. Kimse aramamalı sizi, siz kendi içinizin patikalarında kaybolmuş sizden bir duygu bir düş ararsınız. Yorulduğunuzda dizlerinizi göğsünüze çekip ellerinizle bağlarsınız heyhatları. Bir de bağdaş kurarsınız uzaklara karşı. Yüreğinizin sevmeye dair taşıdığı tüm yükü avuçlarınıza alıp yalnızlığın saf tutmuş sessizliğine uzatırsınız. Acıymış, kedermiş hepsi bir kalabalıklığın eseriymiş gibidir.


En güzel yalnızken ağlanır. Kimse size dur demez. İstediğiniz gibi yaşlarınızı siler ve istediğiniz gibi iç çekersiniz. Yarıda kalmış gözyaşının bir daha ne zaman döküleceğini bilememenin kuşkusuyla yaşamazsınız. Ertelenmiş duygularınız olmaz sonra. Ertelenmiş aşklarınızı yalnızlıkta mütala eder, sessizliğin tokadıyla kararınızı verirsiniz. Sessizliğin akla, oradan kalbe nüfuzu size hayat veren mantık ve duygu kapılarını ardına kadar açacaktır. Ürkütücü bir şehrin moloz yığını malayaniylerinden sıyrılıp kendi özünüzün keşfine yol almanın mutluluğu, içinde bulunduğunuz geminin kalkışında hissettiğiniz heyecana eş değerdir. Anlamak aslında yalnız kalıp kendine bir vakitlik misafir olmaktan ibarettir. Biz buna "biraz düşüneyim" deriz.


Sabır, yalnızlığın el feneridir. Olur ya hani iç yolculuğunuzda başınıza bir iş gelir yolunuzu kaybederseniz, sabırdan bir fener ile aydınlığa kavuşursunuz. İçinizin kıymetlilerine varmada sabrın kati bir gücü vardır. Zayıf düştüğünüzde kalbinizin üstüne koyacağınız sabır, hayat ritmini yoluna koyacaktır. İnanmak kadar mühim bir hazine olan sabrın yalnızlığınıza eşlik ettiğini düşünsenize. Yıkılmaz bir vücudun sarsılmaz duygularıyla dimdik,cesur ve atik duruşunuzu sergilersiniz. Bunun akıbetinde gözyaşı varsa nimettir deyip hüngür hüngür eyvahlarınızı sessizliğe dökerseniz hayatın çifte standardı size uğramıştır demektir. Bundan böyle fakirim demeyecek, külçe külçe sabır ve ağırlığınca yalnızlığa sahip olmanın zenginliğni yaşayacaksınız.


Yalnızlık eli tutulmaz bir kuytuya çekilip eli tutulmaz duygulara bakmak gibidir. Uzaktan seyredersiniz ve durulursunuz. Ne renk derdi vardır bu düşünüşte ne de kaygı kırılganlığı. Yalnızlık size hasbihal reçetesi sunar ve sessizliğin öğünleri arasında alırsınız mutluluğu. her öğünde biraz daha iyileşir nihayetinde sakinliğin derin sularına bırakırsınız kendinizi.


Ah şu düşünüşlerim yok mu, neresinden tutsam yine beni bana hatırlatıyor.


Sevgili günlüğüm, yalnızım ve sabırlıyım bir anlık takat ile yazıyorum. Sana gül uzattım yalnızlığımdan.