Demir parmaklıkların ardına girmedende o caresizlik hissedilir bazen..eli kolu baglanır mahkum gibi..sesini duyan yok..caresizlik vardır kalbine sızı gibi oturan..olması gerekenleri yapmamıstır cünkü.çünkü o cok sevmiştir kişileri istemeden..ve geri gelmeyen degerleri vermiştir simdi pişman oldugu..işte gönül sabır ister o an..geri dönüsü olmayan bu yolda tek azıgı tek caresidir belkide..olması gereken olur sonra..düşünce diyarında bir yolculuga cıkar..genellikle pismanlıkları kalır vurdumduymaz dedigi aklında..bu vurdumduymazlıgı yüzünden gönül yarası olmustur onun..çünkü ozaman kişileri haddinden fazla sevmiş,üzmüs ve faturasını gönle yüklemiştir..bu ne haksızlıktır kı gönülde bunu kaldıramayıp yorgun düşmüs bedende..çaresizdir tüm uzuvlar..ve gönül bir karar verene kadar acıyı yudum yudum içerek sabrederler..