ne kadar da sakin her şey...


yirmi yıl öncesinin sokağı,agzımda aynı tad ve ıstırap.


kırmızı sıcağı bir gün.terliğimin bir kenarı yırtık.yürümek zor.ama zevkli.herkes kadar aynıyım.kim bilebilir ki aynı ana döneceğine..sensiz ,sıcağım.kırmızıdayım



babamın gözleri ellerimde.öpüyorum bakışlarından..ne kadar kızarsam o kadar severim,biliyorum.annemi seviyorsun.o direğe yaslanırken de sevmiştin.beni öperken de.bırakıp giderken de.



toprağa yaslanmak .insan olmak ,hayvan kalmak ete can vermek.iskana zorlanan mukadderat.alnım toprağına değerken.hiçbir şeye değmiyor.ıkınıp nefes yolu açarken kimseler bilmiyor.özlüyorsun..biz hep birlikteyiz.


yalan.biz birlikte değiliz.biz artık biz değiliz..seni sadece severiz


çok şey var ,söyleriz.dinlersin.geliriz,gelirsin.



azranın elleri çok küçük..bil istedim....