Gezmek denilince, aklımıza sadece gezmek gelmemeli. Gezerken aklımıza ilk gelmesi gereken şey, gezerken düşünmek ve ibret almak olmalı. Çünkü insan gezerken daha çok öğreniyor, daha çok düşünecek ve tefekkür edecek, çok şey buluyor.
Ne demişler çok okuyan değil, çok gezen bilir. Okumak, bilgi edinmektir. Gezmek ise yaşayarak tecrübe etmektir. Bu satırları Doğanhisar Gölcük’te yazıyorum.
İnsan gezerken seyirlik yolları tercih etmeli, diye düşünüyorum. O zaman hayatın daha fazla farkına varıyor. Ilgın’dan Doğanhisar Gölcük’e gelirken gözlerim sürekli çevremi taradı. Haşhaş tarlaları, pancar tarlaları, oralarda çalışan insanlar. Doğanhisar’ın Yenice ve Başköy barajları da gözüme çarpanlar arasında.
Orman misali çam ağaçlarıyla dolu alanlar. Yeşillik her zaman insanın içini açar. Şu an Doğanhisar Gölcük Aile Piknik Alanındayız. Buraya Ilgın’dan bir aile dostumuzla birlikte geldik, Bayram amca gil. Onlarla bizim tanışıklığımız bundan 20 yıl öncesine dayanıyor ve Hadim’den tanışıyoruz. Onların kızı Seher benim çocukluk arkadaşım olur. Fakat Seher Ordu’da olduğu için burada değil. Ama yine de telefonla görüştük.
Çam ağaçlarının mis gibi kokusu altında, yeşilliğin dinlendirici etkisi altında ve tefekkür ufkumun biraz daha açılmasıyla, güzel bir piknikten sonra Ilgın’a döndük.
SÜNDÜS KOÇ – DOĞANHİSAR GÖLCÜK
23.06.2011 - PERŞEMBE