Ne bir valiz nede bir yoldaş ,
Sadece benle gitmek istiyorum,
İçimdeki ve çevremdeki herkezsen yabancılaşmak,
Yeniden doğmak ama kimsesiz doğmak...

Kendimle kimsenin olmadığını bilerek savaşmak...

Gitmek istiyorum,
İmkanları zorlayarak herşeyi herkezi unutmak istiyorum,
Düşünebileceğim hiçbirşey olmamalı,
Boş bir beyinle, boş bir yürekle ve bir hiçle...

Yorulduğumda kendim yorulmalıyım,
Soluğumu kendim alıp kendim yaşamalıyım,
Sadece kendim olduğumu bilerek düşünmemeliyim kimseyi,
Çaresiz olduğumda kendim olduğumu bilmeliyim,
Hatalarım sadece benim kulağımda çınlamalı,
Ve yine kimsesiz olduğumu bilerek,
Sadece kendimi kurtarmaya güç harcamalıyım....

Yada ben herşeyi unutmanın en kolay yolunu bulmalıyım,
Yeni ve yabancı bir yaşama merhaba demenin merakıyla uyanmalıyım....

Yada hayatımdaki herkezi teker teker yok ederek,
Ama bu sefer artık maskeleride ayırt ederek çevreleşmeliyim....

Yada
Sadece kimsesiz kalmalıyım....

Gitmek istemem kendimden mi bilmiyorum,
Hiç istemediğim kadar gitmek istiyorum...

Özlem duygusunun giderek silikleştiği benle,
Mavi sularda senelerce yol almak,
Karaya ayak basmadan,bişey düşünmeden,
Gitmek istiyorum....

Ya alın düşüncelerimi,
Çevremdekileri,
Göremediğimi sanıp aslında hep gördüklerimin sahiplerini,
Ya da beni alın,
Alında ben kimsesiz kalayım....

Ne bir düşüncem olsun,
Ne bir nefretim...
İnsanlarda gördüklerimi unutayım ...
Unutayım ki işlenmesin beynime,
Bilmeyeyim bu kadar basitleştirmeyi....

İnsanlar yanlız ölürler ya,
O toprağın altında yapayanlız kalırlar ya,
Kim gelir ki,
Kim büzülür orda yanına,
Zaten olacak olan bu değil mi,
Ha ölerek yanlız kalmış,
Ha yaşayarak...
Hiç yoktan toprağın altında tek olduğunu bilerek düşünmez insan...