Mustafa CEYLAN


Keşan kadısı iken, 1540 yılında, yolu kesilerek, eşkiyâlar tarafından öldürülen bir şairimizdir.



Hat-ı yâkut bulmuşken kemâli
Olımaz la’linin hattı misâli

Kamer ruhsârına mihr öykünürmüş
Yakındır öyle olursa zevali

Ayağın toprağıdır nûr u dîdem
Başım tacı seg-i kûyin sifâli

Ne bulursa siler elde avuçta
Geçer nakş ol nigârın destmâli

Dehânının vücûdu mümteni’dir
Dilâ fikr eyleme emr-i muhâli

Cemâlinde hatun mehdî-i kâzib
Belürdi Rûm’da gûyâ Celâlî

Saçın zincîrine dil bağlayaldan
Nikâbî bir delidir bağlamalı



Nikâbî, İznik doğumludur. XVI.Yüzyılın şairleri ve ilim adamları arasında yer alır. Tezkirelere göre, asıl adı Muhyiddin Çelebi’dir.



Derler Ki:
Nikâbî, seyyiddir ve dolayısıyla Peygamber soyundan gelir. İlim ve marifet sahibi bir insandır, amma, İznikli arkadaşı Kurbî içki ve afyon müptelâsıdır ki onunla nasıl arkadaş olabilir? Seyyid’in dostu böyle bir kişi ise, seyyidin seyyidliği de yalandır.

Halk böyle der.
Halk gözden akıllıdır. Gördüğünce boyutlandırır, renk verir kişi oğluna.
Nitekim, içki ve afyon düşkünü çevrede bir hatuna meftun olmuş, ona intisab etmiştir ve Nikâbî mahlasını da bu sebeple almıştır.

Yine derler ki:

“Şiiri güzel, gazelleri eşsiz, muhayyel, atasözü ve deyimlerle örtülü, edası temiz, nazmı yakıcıdır.”

“Şanına muvafık eş’arı ve mahlasına mutabık güftarı vardır.(Lâtifî)




Demiştir Kİ:

"Kanlu yaşunda saçun aksi bu ben mahzûnun
Cime benzer yazılan üstüne ol Ceyhûn’un

Sana âşık deseler yüzüne bakma anın
Benizi öyledir ey sîm-beden altunun

Sen güzellik ile ben aşk ile meşhûr olalı
Halk içinde adı var Leylâ ile Mecnûn’un

Sanma kevkeb görünen dün gece ey mâh sensin
Yerin od eyledi âhım şereri gerdûnun

Kıldı divâne Nikâbî’yi senin bûy-i saçın
Ey yüzü gül saçı sünbül nedir aslı bunun?"