Köyde herkesin bir lakabı vardı. Tevfik’e de köyde "Tırınkli" lakabı takılmıştı. Tırınkli, isal olmuş kaçan anlamına geldiği için bu lakaba çok içerliyordu. Bu lakabı duyduğu kişilere küfür ediyordu. İnsanlar da Tevfik’i kızdırmak için: "Tırınkli, Tırınkli!." diyerek kızdırıyorlardı. Çocuklar bile Tevfik’in gerçek adını unutmuş, "Tırınkli Amca" diye hitap ediyorlardı.
Tevfik, bu alınganlığından kurtulmak ve bu lakaba alışmak için gelinlerini yanına çağırmış,
-Kız bana köyde ne diyerlar?
-Ne diyeceğlar ağa emi...
-Tevfik Ağa diyerler!...
Tevfik,
-Korkmayın. Söyleyin. Ananıza sögmiyacam.
Gelinin ikisi birden,
-Tırınkli...
Tevfik,
-Anazzzz....
Sövgüyü tamamlamadan,
-Şimdi ben namaza duracam ya; ikiniz iki yanıma geçin. Tırınkli, Tırınkli deyin.
Gelinler, Tevfik namaza durunca başlamışlar "Tırınkli" demeye. Tevfik birinci rekatı kılmış, sureleri, duaları sesli okumuş. gelinler sesini artırmış. Sonunda dayanamamış
-Kı ıızz.. ta...taa yaanamiyerim. Küüfrre sokmayın. Anaaanıızı diyecem….