Lafa nereden başlayacaktım.... Dünya pek büyüktü . Ben memleketimden, olmadı ailemden , olmadı kendimden başlayayım dediği gibi.... Akıl almaz bir hayatın icinde sürükleniyorum. Öfkelerim yorgun umarsızlıklara karışıyor bazen. Bazen akıl hizasından aşıp çılgınlaşıyor. İçine mantık doldurulmuş bir umut çoğu zaman...... Ara sıra da insanlığım azgınlaşıyor. Mantığı besmeleyle cebime atıyorum çalıp çırpınmasınlar, yeniden lazım olur diye.... Hayaller kuruyorum.  Elimde telefon yazarken hergün hergün arsızca bir çırpıda duygu nöbetleri geçiriyorum sırtımı dayanmadan, gözümü kırpmadan.
Bombalıyorlar bazen, umudu dikenli telde 
tel çektiriyorlar.....  Ben iğneyle acemi yamalar yapıp , eşin dostun gücünü kulağıma takıp eyvallah çekiyorum.Kalu belada toslaşmışız ki onlardan güç alıyorum.
E, dünya pek büyük lakin ben de küçük sayılmam .... Yazdım mı üç beş afilli söz , girdim mi alt geçitten uça uça , tuttum mu bilmediğim yeni dostlar elinden kelebek oluyorum. 
   Tüm kainatta yalnız benim yaşayabildiklerim. Çünkü ben onurluca söveceksem de kendi kâinatıma, öveceksem de kendi kâinatıma.... Hiç kimseden çalıp , ömrüme ömür diye katmıyorum zavallıca..... Eğilirim, ezilirim sevdiğim herşey için.... Üstüme basarsa ........ Denemesin !!!!!   Cezasını keserim..... Ödeyemez, katlanır durur .