Yine serseri akşamlardan biri, deniz hırçın...fırtına sallamakda tüm sandalları..Yakomozun ay ile son dansı ..Kollarına deniz yıldıızını takmış firar gözlerde çoban yıldızı..
Biraz sevinç kaplar biraz hüzün geceye takabül saatlerde içimi...olacaklardan sen sorumlu değilsin diyordu .. kalkan almış dertlerim,öfkemi koruyor... deniz benden alıp götürmüyordu...
acılarımı kenarıma kenarıma vuruyordu... hissediyorum bir boran çıkacak az sonra..belkide bir tusinemi,senden gelecek hayal kırıklıkları toplanacak başıma..bir felaket habercisi karanlık.. ve ben dayanmakda zorlanıyorum...
Sırtımı sıvazlayan hiç olmadıki... ummanmı çare olursandın a budala... o tuzlu suyla öpüşürken . masalımsı bir ıslık sesi çıkarmakta...her yıkılış kanımı bir başka dondurmakta...
dil yarası asla iyileşmiyor,sözler bir muamma her muamma bir başka anlam taşımakta... kana kana tuzlu suyu içsende.derde deva olmamakta..
sahile yorgunca uzandım...üstüm başım kum tanecikleri..kaderimin izleri kalıyor her tanesinde... dallarda gazele dönen yapraklar ..yaprak terkediyor ..dallar bedenden ayrılıyorda... toprak ağacı terkedemiyor..nasıl bir muammadır ...oysa ağaç bir bütünüyle ağaç olmazmı...?
hazır değilim bu cevaba .. susuyorum sabaha düşen ilk çiğ taneciklerinde...
Vuslattı özlediğim... oysa karanlıklan çıkıp gelenim olmandı tüm ümitlerim.. hayatıma bozukluk veren tüm çivileri sökmek ve sağlam bir çivi çakmaktı amacım...olmadı ...şimdi kendime cevabına hazır olmadığım soruları sordukca öfkeleniyorum .. hazır değilmiyim hala....
sus ... hazır değilim cevabına...
8.8.2011
kumsaldaki ayak izi