Gittin işte aramızdan be...Zeki usta!Karıştın kara toprağa.Zahiri gündemimizde çıktın.Hatıralara düştü hayalin.Gittin be Zeki usta,gitti işte.

Önce hastalığını söyledin tam teşhis koyulmayan,yada bir sürü isimlerle adlandırdın kendin koyduğun teşhisi....Ve sonunda teşhisin kendi geldi hiç zorlanmadan.." Kolon Kanseri " söylemesi,yazması kolayda kabulü zor be Zeki usta...

İnanıp iman etmişiz hayır ve şerrin ’O’dan olduğuna.Zorlandın.Biz de zorlandık tevekküle.Zaten ne yapa bilirdik ki?..Çok hızlı ilerledi hain dert.Karışmadığı,karıştırmadığı uzuv bırakmadı adeta...Ve kemirdi,kemirdi...zaten bir dirhem ete muhtaç vücut iskeletin soyuldu o dirhemlerden de...Bilmem son günlerde hiç aynaya baktınmı be Zeki usta! baktınsa tanıya bildinmi kendini ? sade bir kemik,üzerine çekilmiş deri..ve ölmeden ışığını kaybetmiş o sanatkar usta bakışlar.

Nihayet beklediğin ve beklenilen oldu.Öldü dedi bir şafak vakti telefonun diğer ucundan tanıdık bir ses.Ğöz çukurun da bir-iki damlalık yaşla göçüp gittin be Zeki usta..!
Görüyor ve duyuyorsun biliyorum.Gelip selam veriyorum baş ucunda.Ha...birde ağaç diktim...Bilirim seversin ağacı,gölgeliği.

-Selamunaleyküm Zeki usta ! Selamunaleyküm kadim dostum. Nasılsın? Merak etme...sen bekle ! Biz de geleceğiz ama erken ama gec....Bu yalan dünyanın geci neki." Bir göz yumup açmış gibi "
İyi makamlarda,mekanlarda buluşmak umuduyla.Mekanın cennet olsu be Zeki usta.
(Ruhuna Fatihalarla)