11.01.2008

…

Sen bu mektubu hiç okumasan da olurdu…

Ya da izle ve gör nasıl tersine çevirdiğimi dünyamı. Senden bana arta kalan hasret değilmiydi yoksa ölüm değilmiydi hasretten bile hoş gelen…

Benim sana gümüş bir kafeste sunduğum aşk değilmiydi, nasıl bu kadar değiştik dersin, biz mi değiştik aşkımızın vadesi mi doldu. Aşk bizim değersiz tenlerimiz kadar mı ölümlüydü, yoksa biz öldükte aşkın sayesinde bunca yaşananlar…

Sessiz bir ilkbaharın kuş cıvıltılarını dinlemek kadar güzeldi yaşamak oysa gelmeyeceğini bilerek beklemek ufak bir umutta olsa o umuda sarılıp uyuyabilmek… Seslerimiz buluştuğunda bile bir volkan kopardı yüreklerimizde ama şimdi bir yüreğim varmı onu bile bilmiyorum…

Ben ıssız çöllerin mecnuni aşığı, sen erişilmezim Leyla’mdın gelmesen de seni bekleyebilmek, bir açın bir lokma ekmeğe sarıldığı gibi umuda sarılabilmek bile güzeldi.

Şimdi ben zamanı tersinden yaşayan bir divane, sen zaman mezarlığına gömdüğüm ilk sevdasın.

Biçare olduğum kadar nâsevda artık yüreğim, beni bana unutturan yüreğim…

İyisin zamansız sevgilim iyisin…

Vesselam…

Hasip Çifci