Sanırım bu bir ilhamın keşfi. Cesaretin varsa doğruları konuşmaya, gözlerimin içine bakarak söylemelisin. Susuşlardan buketlerle değil. Yüzüme bakmaya yüzün varsa, görüşlerini dudaklarımdan çek ve gözlerime çık...

Gökyüzü kargaşa içinde. Aya yaklaştıkça sakinleşiyor. O kalabalığın içinde sakinlik esiyor hızımdan. Merak etme, modülleri bırakıldı ruhumun. Hepsi de sana ulaşılması için gerekli şeylerdi. Beni senden götürenden ziyade sana getirenlere sonsuz şükranlar...

Her yerim yara izi içinde. Yavaş, olması gerektiği gibi birer birer kapanıp yok oluyorlar. Yolculuğun yirminci senesinde beklenen gök taşı sağanağı kriterler oluşturuyor zihnimde. Çekimin bittiği yerde, havlanıyorum basmamak için önceden bastığım yerlere.

Önce birkaçının adımlarında ezilen toprağa suyunu veriyorum. Yeşermelisin. Çünkü ben dönmüyorum. Oksijen yudumsuz, istiyorum hiç yoksa burada ölmeyi. Senle yok olmayı...

Bahattin BERKDİNÇ