Darısı

Ağrılı bir gün,sancılı bir hava..Dilimde eskilerden kalma bir melodi ‘’..yalaaan dünyaaa,her şey bombooooş/hancı sarhoooş,yolcu sarhoooş…’’ …

‘Darısı’ diyorum ,gelecek güzel günlerin darısı başıma,başımıza..

Sonra Livaneli takılıyor aklıma ve onun çok da meşhur olmayan şu şarkısı ‘’.. Çocuklar inanın inanın çocuklar/güzel günler göreceğiz güneşli günler ..’’ …

Onca yılın,saatin ,dakikanın,saniyenin yorgunluğu sırtımda.Hem hiç yaşanmamış gibi silik,hem de bir tırın yükünün ağırlığı gibi şiddetle hissedilir.

Yıllar yıldırım hızıyla geçiyor ve tehlikeden kurtulmak için ağaç altına gizlenirkenki tedirginliğimiz ve korkaklığımız hatta bilinçsiz halimiz hep devam ediyor.

Biz ki ne bu kahpe dünyanın hakkını verebiliyor ne de öteki dünya denen o alemi hak edebilmek için çaba harcıyoruz.
Akreple yelkovanın çılgın yarışını geriden seyrederek,ya da nefes alıp vererek yaşadığımızı zannediyoruz.
Bu hayatın sırrına ermek için ‘hayat ,yalnızca ölülerin cevaplayabileceği bilmecelerle doludur’ sözünü ciddiye alıp çoğu zaman yok olma çabasına girişiyoruz.

Belki de ne istediğimizi bile bilmiyoruz….

Rolünü ezberlemeden sahneye çıkmak zorunda bırakılan tiyatro oyuncusunun acizliği gibi aciz ve çaresiz hissediyoruz bu hayat sahnesinde kendimizi..

Aslında her şeyin bittiğini sandığımız o noktada,o anda başlamaz mı her şey..Tüm kapılar kapandı sandığımızda açılmaz mı Rabbin kapısı..
Tüm gece sancılandığımızda yine gün doğmaz mı ,sabah olmaz mı ??Hep bir ümit taşımaz mı insan ?

Nabzın atıyorsa,kalbin çarpıyorsa hayat devam ediyor demektir.
O zaman bi şekilde hiç değilse mutluluğu tırtıklamalı,olanca hızımızla yakalamalıyız akreple yelkovanı…
Zamanı durdurmak değil de çabamız anı yaşamak,hayatı anlamlandırmak olmalı..
Bir şans vermeli hayata,inatla,sabırla,sebatla..

O zaman ‘’Darısı’ diyelim ısrarla..
GELECEK GÜZEL GÜNLERİN DARISI BAŞIMIZA…