[


Şimdi ben bu yazıyı yazıyorken,başka bir yerde birileri de birşeyler yazıyordur.Kimileri en ahenkli kelimeleri bir biri ardınca düzmeni telaşındadır.Birileri en içli,en duygusal,en aşk kokan kelimeleri sıralıyordur.Cümleler bir ırmak kıvraklığında ve bir pınar duruluğunda çağlıyordur sayfalarında.Belki bir başkası en üzücü,en korkutucu,en karamsar yazılarını yazıyordur.Belkide ömrünün son yazısını yazıyordur biri..

ŞİMDİ BEN BU YAZIYI YAZIYORKEN;
Bir yerlerde akşam oluyordur.Güneş dağların,ovaların ve ağaçların ardından ağır ağır batıyordur.Belkide dağların ovaların ardından ağır ağır doğuyordur.Çünkü bir başka yerde sabah oluyordur.

ŞİMDİ BEN BU YAZIYI YAZIYORKEN;
Dünyanın bir başka yerinde,bir anne kurşun ve bombalarla parçalanmış çocuğunu ğögsüne bastırmış ağlıyordur.Bir öpücükle dirilir ümidiyle öpüyor,kokluyor çırpınıyordur.Bir çocuk belkide kimsesiz ağlıyordur taşın,toprağın,viranelerin arasında..

ŞİMDİ BEN BU YAZIYI YAZIYORKEN;
Erzurumun bir yerlerinde düş kuruyordur biri.Bildiği tüm güzel şeyleri bir bir yerleştiriyordur düşlerine.Güneşi,Palandökenin heybetini,Karasuyun,Aras’ın durgun veya coşkun akışını,rengarenk çiçekleri,narin kelebekleri konduruyordur hayallerine.Belkide gürültüyle yıkılıyordur başka bir yerde birinin kurduğu düşleri.

ŞİMDİ BEN BU YAZIYI YAZIYORKEN;
penceresini açmış sokağı seyrediyordur biri..gelip geçen arabaları,çöp bidonlarının dikkatli tetkekcileri olan kedi ve köpeklerini,ağlayan sümüklü afacan çocukları,onu çekiştiren yılgın annesini,sokak satıcılarının operasını ve sokağı bekleyen evleri izliyordur.Başka bir yerde başka biri dünyaya açılan tüm pencerelerini kapatıyordur.Bütün kalın perdeleri birbir indiriyordur hayatına.

ŞİMDİ BEN BU YAZIYI YAZIYORKEN;
Bir yuva kuruluyordur umut ve sevinçle bir yerde,bahçeli,yeşil pancurlu,pempe küçük bir evin hayali üzerine.Kelebeklerin,gökkuşağının,güllerin gülen çocukların hayali üzerine.Ve yıkılıyordur temellerinden birilerinin kurduğu yuvalar,boynu bükük mahsun çocukların ve onların geleceğe dair kurduğu tüm pempe düşlerin üzerine.

ŞİMDİ BEN BU YAZIYI YAZIYORKEN;
Siz bu sayfanın üzerine eğilmiş bu cümleleri okumaya başladığıızda,birileri dünyaya ilkkez açıyordur gözlerini.Başka bir yerde birileri istesede istemesede ayrılıyordur dünyadan.Mal,makam ve tüm değer verdiklerinden,tüm sevdiklerinden yüz çevirip bir daha açmamak üzere yavaşca yumuyordur gözlerini.

EVET ŞİMDİ BEN BU YAZIYI YAZIYORKEN;
ve gönlüme bir çığ gibi inen duyguları ifade edemeyişime,etrafımızda ki binlerce güzel hadiselerin bize deyip geçişlerine rağmen onları yakalayamayışıma hayıflanırken,bir başka yerde birileri onca güzellikler arasından cımbızla kötülükleri,umutsuzlukları,karamsarlıkları ayıklayıp topluyordur dör kelebeğin,dört kenarından tutup önünden geçirmekte olduğu.." Güzel bakan,güzel görür;güzel gören,güzel düşünür;güzel düşünen hayatından tad alır " pankartını görmez birilerinin zavallı gözleri
kalin ]