ilmek ilmek işlemeliyim bu hayatı. ince ince, milim milim. bana verilmişse bu hayat, -bazılarına göre hediye bazılarına göre değil- iyi değerlendirmeliyim. hele bir de ikinci defa başlıyorsam hayata, bir şans daha yakalamışsam... boşver demeliyim boşver dertleri tasaları...neydi o taktığın kafana bir sürü gereksiz düşünceler? harcamışsın kendini diyorum.. ama keşke bunu anlamak için bunca acıyı çekmeme gerek kalmasaydı.keşke sağlıklıyken anlasaydım...bedeli bu kadar ağır olmasaydı...keşke...

bak işte...keşkeler hala yapışmış diline...heyy kendim ...sana diyorum...artık kendine gel...bak hayatın geri al tuşu yok...geçmiş geçti, gelecek daha gelmedi...o zaman nedir önemli olan? tabiki şu an. tabiki anın tadidir öenmli olan. acılar öyle ani geliyor ki insanın başına, kafana vura vura öğretiyor sana. öğreniyorsun... mecbursun...

geride kalıyor her acı, her sıkıntı. neymiş önemli olan peki? şuymuş: şuan sağlıklıysan, sevdiklerin yanındaysa, HAYAT GÜZELDİR...