GÜLÜMSEYEBİLMEK.....Ümitsizliği bir tarafa bırakıp, ümitsizlikleri silercesine,tebessüm eden gözlerle,kalbimizi sevgiyle doldurup,tüm güzelliklere gülümseyebilmek..Bir çocuğun topacını severcesine ,sevmek dünyayı..Herşeyden önce geçen yıllara gülümseyebilmek,pas tutmuş anıların eşliğinde.Neler yaşıyoruz , soluk aldığımız zamanda bazen bilinçli,bazen ise farkında olmadan..Pişmanlıkları oluyor insanın hataları , istemeden kötü noktalanıyor hayatının bir kesiti .Elimizden gelen her şeyi yapıyor ama, oyun kurallarını bilmediğimiz için, kuralına göre oynayamıyoruz.Karamsarlığın karanlık kollarında,dalıyoruz gölgelerdeki dipsiz karanlık kuyulara..Çaresiz kalıyoruz çırpınışlarla..Bir çıkış arıyoruz küçücükte olsa,bir umut ışığının huzmesinde..Belkide, ölüme bu kadar yakınken ,bir gülümseyiş beliriyor incecik dudaklarımızda....Genede ,flim şeridi gibi akıp giden dipsiz kuyuda ,yanlış zamanların faturasıyla hesaplaşırken alacak,vereceklerle..yorgun bir kelebeğin düşsel sevgilerinde,herşeye ve ,tüm olumsuzluklara inat,gülümsüyoruz. Ve umutsuzda yaşanmaz ki; diyoruz düşüncelerimizin penceresinden , umut ettiğimiz o ışığı beklerken.."." Bir dua sayılır acının kıyısında yüzünde beliren bir tas gülüşün.." diyor şairimiz. Ufacık bir tohumda olsa duygu ve düşüncelerimiz..

Yaşadığı dönemin en önemli siyahi şairlerinden olan/ Zora Neala Hurston/der ki:



Karamsar olmak zor değil, zor olan çılgın bir fırtınadan sonra gökkuşağı gibi gülümseyebilmektir…

Kucaklamaya kollarının yetmeyeceği bir ağaç,bir tohumla baslar. En uzun yolculuklar ise, bir adımla baslar.Gerçek sevgiler ise bir tebessümle baslar…

Annem her fırsatta çocuklarına, güneşe doğru zıplamalarını öğütlerdi. Güneşe ulaşamazdık ama hiç olmazsaayaklarımız yerden kesilirdi..."

Bende,her ne olursa olsun nasıl geçerse geçsin zaman,ümitlerimizin ve hayal kırıklıklarımızın yanında,yüreğimin bir yanına saklanmış içimdeki çocuğun gülümsemesiyle ,içinizdeki çocuğa sevgilerimi bırakıyorum..İyi gecelerle..EDA(AŞİYANO52)