bu sabah uyandığımda
penceremde bir serçe vardı
bana öyle manalı bakıyorduki
yaklaştım
sanki benle konuşmak istergibi bakıyordu
iyice yaklaştım...kaçmadı
sonra "merhaba" dedim usulca
bana baktı başını uzattı
konuş der gibi baktı
konuştum ...
Onu anlattım
gülüşünü görmelisin dedim
ay yüzünde parlıyor güldüğünde
rüzgar sırf saçlarına dokunmak için esiyor
deniz o oluyor
mehtap o oluyor
hatta rüzgar o kokuyor dedim
dinledi
ama imkansız dedim
sustum..
sanki anlıyordu beni
öylece baktı
sonra neden dedi bana
neden yanında değil
neden imkansız dedi
dedim nasıl olsun
sen hiç onu gördünmü
görmedim dedi
ama duydum
kimden duydun dedim
çok uzun dedi
anlat dedim dinlerim
sen nerden duydun
dedi ki sen anlatmışsın bir şiirinde
rüzgar duymuş
bulutlara fısıldamış
bulutlar duygulanmış yağmur olup toprağa karışmış duyguları
toprak dinlemiş anlamış sonra üzerinde yetişen her bitkiye anlatmış
kuşlar böcekler
hep onu konuşuyor
hatta öyleki
bulutlardan akan gözyaşları denize anlatmış
deniz yakamozda sırf ona ritim tutmuş
ve her yakamozu
onunla süslemiş
bülbüller onu şakıyor
güller onu açıyor
hele beyaz olanlar
öyle gururla açıyorki
her yaprağına onun adını veriyorlar
ben görrmedim ama
güneşte mehtapla onla arkadaş olmuş
onu konuşuyorlar
evet görmedim ama
biliyorum
görmüşcesine tanıyorum
biliyormusun
ben seni de onu da seviyorum
dedi..........

sonra başını hafifçe yana büktü

sanki gülümsedi

ve uçup gitti


<Mehmet Kadri GÜVEN>