Bilmem kaç yıl oldu gideli, “ben hemen dönerim” dedi giderken ,
ben de essah sandım…
O günden beri her gecenin bir saatinde uyanırım, kalkar üstümü başımı giyer dışarı atarım kendimi,
Zifiri karanlıklara dikerim gözümü, gözlerim de pek iyi görmüyor ama bir mavi ışığın düştüğünü hissederim onun geleceği taraftan.
Aha işte o, geliyor ! derim
Oysa ne gelen var ne giden …
nafile bekleyiş benimkisi
bunu da bilirim

hayali yaşatıyor
umudu besliyor
bekleyişi tüketiyor beni …

Ve her gecemin sabaha doğru zamanlarında
yine benimle birlikte olur
hüzün, hüsran ve hicran !

uzun yılların her gecesinde onu bekledim
gelmez bilirim
bilirim ama,
ya gelirse derim ?
sabaha doğru yine umudumu yitiriri,
döner yatağıma girerim
ama uyuyamam ki ..

BELKİ
YARINKİ GECEDE GELİR DİYE !.


* muzaffer yıldırım