Anıtkabir’e yakın kurulmasını istedim limanın.

Alabildiğine mavi içinde kıyıya yanaşacak bir vapur vardı mutlaka. Yirmi dört yıllık toyluğu Ankara Vapuru geldiğinde bir paket yapıp bindireceğim. Özellikle çay içilen yere çıkıp oturacağım ve cezası neyse bir sigara yakacağım.

Limandan uzaklaşırken içimdeki derinliklere önce Aydınlıkevler’in orada martılara simit atacağım sonra çayıma bedava şekerden üçüncüyü hediye edeceğim. Geçmiş zaman ile çekimlenmiş hiçbir yüklem kurmadan olabildiğince uzaklara gideceğim. Gerçi bu vapur 10:30 vapuru en fazla hayallerime kadar gider.

Benim bütün işim 10:30 vapurunu beklemek. Akrep, yelkovanı sömürmeden önce ilk yapılması gereken şey Ankara Vapuru’nun yolcuları ile beraber kıyıdan uzaklaştıkça Anıtkabir’in eşsiz güzelliğini seyretmek olacak ve olmalı.

Mamak Adası ve Sincan Adası etrafından geçerken akıntının yönünü tahmin etmeye çalışacağım ve içimden en sevdiğim şairlerin şiirlerine yarım yamalak okuyacağım. Ee Aydınlıkevler manzarasını seyredip, bu adalara yaklaşıp duygulanmamak mümkün değil...

Ankara Vapuru ile 10:30 da güneşin doğuşunu da batışını da göreceğim. Karanlık güneş diye bir de şiir yazarsam değmeyin keyfime.

Sigarayı da yaktıktan sonra sosyete parazitlerinin, Çinçin açıklarında entellektüel züppe tavırlarına içimden birde okkalı ihtilal yapacağım ki Ankara Vapuru’na adımı altın harflerle yazarlar...

Haftasonu biraz kalabalık olacak Ankara Vapuru. Ankaragüçlüyüz sonuçta 19 Mayıs Stadyumuna erken gitmek gerekir. Gerçi maç günleri kaptana acıyacağıma eminim çünkü Vapur sakinleri sertlik karşısında sert sessizlerin gazabına uğrayabilir. Uğrasın...

Bazı zamanlar Ankara Vapurunda eksi yirmi dörtlü yaşları gösteren havalarda ki çocuklara hava durumu anlatacak kadar olgun olacağım. Ağacı yaş iken eğdim ve eğriliğimden çok kişiye doğrular öğrettim..!

Bir içten ses ile irkilecektim ki kendimi hemen telkin ettim. Rahat ol hayallerin yeter...

Yolculuk bitmeyecek belki her gün Ankara Vapuru gelmeyecek ama benim işim bu. Ankara Vapuru ile gelenleri beklemek ve bekleyenlere umut vermek...



Sencer Gültuna