Bugün çok başka bir tat var dilimde,çok başka hüzünler yerleşti gözbebeklerime. Doldu doldu doldu ve en sonunda patlak verdi duygularım bir sesle... Bu sabah sıradan bir günaydınla açtım gözlerimi,sıradan ve yalnız bir günaydınla ... Hava da tüm gökyüzünü sarmış kara bulutlar vardı,sıcak bir rüzgar esintisi hafif kızılımsı saçlarımı aynı yöne doğru hareket ettiriyordu. Sanırım gökyüzünün bu karamsar halinden bende fazlasıyla nasibimi almıştım. Kendimi son derecede halsiz ve uykuya aç bitap bi şekilde hissederken ayaklarım bedenimle alakasız bir şekilde yatağımın içine girmişti sanırım şimdi uyku vaktiydii... Bir iki saat deliksiz uykunun ardından,hafıza kaybına uğramış bir insan gibi hafif uyku sersemliğininde eşlik ettiği o anda kesik kesik parça parça gördüğüm rüyaları hatırlıyordum. Her bölümde içimdeki duygular,anılar hatta sevgiler bir diken gibi kalbime batırılıyodu.Canım o an o kadar çok yanıyordu ki kalbim dahi tüm organlarım işlevsizdi. Peki bunlara neden olan,bunca duyguyu bir anda tatmama neden olan etken neydi ? Gördüklerimin dışında çok başka duygulara sahiptim o an ... Gidişini öyle kabullenmiştim ki ,seni unuttuğumu artık seni sevmediğimi hatta ve hatta senden nefret ettiğimi öyle kabullenmiştim ki o an,sadece bilinçaltıma işlenmiş sadece üç saniye süren o rüya benimle yüzyılın alayını geçmişti ! Rüyamda sürekli;’ Bu bir rüya değil mi ? Hadi söyle sen gelmedin bak biliyorum biz hiç bir zaman kavuşamayacağız bu sadece bir rüya değil mi ? diye sayıklayıp duruyordum. Sen karşımdasın evet evet tam karşımda ellerinin ellerime değmesi için ramak kalmış,gözlerin tam gözlerimde hatta kokun senden önce gelmişti buralara rüzgarla. Evet hissediyorum dokunuşuyla dünyaları önüme seren o parmaklar tam ellerimin arasında sımsıkı tutulmuştu . Bak işte tam karşımdasın aylar sonra ilk defa baktım o beni benden alıp farklı dünyalara götüren kapkara gözlerine. Alllahhım bu gerçektende rüya olmalı ! Bu mutluluğu benden alma ne olursun ! O işte burda yanımda kollarımın arasında ,dualarım kabul oldu sana minnettarım Allahım ! Ne olursun onu benden bir kez daha alma ... Ve sen yine gitmiştin... Tam beni varlığına inandırdığın o an tam bana dünyaları elinle verdiğin o an bir hiç gibi yalnız bırakıp gittin benii. Ağladım çok ağladım ... Hani bunlar rüya değildi hani sen gerçekten gelmiştin bana ? hani bir daha gitmeyeceksin ? Hani artık hep beraberdik ,hani hep beni sevicektin ? Bunların hepsi bir rüyaymıydı ? Bunca duygu sadece üç saniyeyemi hapsedildi ? Ve sen yine mi gittin ? Bu hayatın bana bir tür NANİK yapma şekli miydi yoksa ? Gözlerimi kapadım açtım ve artık sen yoktun ... Karşımdaydın ama bak aslında hiç yoktun... Ve ruhum şekeri elinden alınmış bir çocuk gibi,hırçın,üzgün ,ve terkedilmişti. Her şeyden önce ağzının tadı kaçmıştı... Belki elindeki bozuklarla bir sürü şeker alabilirdi,peki ya gelmen için şimdi kaç bozuk gerekti ?




Seda ÇAKMAK