Ömürlerinde hiç deve görmemişlerdi. Görünce şaşırdılar. Biri heyecana geldi " nelere bak nelere" diye bağırdı. Gözler kabilenin "anamın ilkiyim dağda gezen tilkiyim" slogonını şiar edinmiş hiç bir şeyi bilmediği halde geriye kalanlar daha bilgisiz olduğundan,herşeyi biliyor sanılan şefe döndü, "acaba bunlar nedir?" sorusunun cevabını almak için.
Şef gayet sakin umursamaz bir bir tavırda " haa!" dedi. Sonra ekledi. "Bunlar burda böyle olur."

Sanırsın ki hayatına yön veren sensin. Sanırsın ki hayat dizginleri senin elinde olan bir attır. "Dur" deyince duracak, "deh" deyince istediğin yere yürüyecek. Sen öyle san.
Birileri vardır hep hayatımızda. Göz,kulak,dil,beyin,gönül bizimdir. Ancak,"birileri" bizim için görür, bizim için işitir,bizim için konuşur,bizim için düşünür, bizim için karar verir, hatta bizim için için sever, nefret eder. O, "birileri" takdir ettiğimiz hatta kıskandığımız, onlar gibi olmak istediklerimiz de olabilir. Kızdığımız,karşılaştığımızda bir tarafı güneş görmemiş meyve gibi yüzümüzü kekremsi bir tada dönüştürenler de olabilir.

Ama vardır birleri. Vazgeçilmez bir hastalık gibi terketmezler bizi. Takılıp gideriz peşlerine, artık nereye götüreceklerse.

O zaman "birileri"ni doğru seçmekten öte bir gerçek kalmıyor. Yoksa "nelere bak nelere" diye soru sormaya hiç hakkımız olmaz. Cevap kısa nettir. "Bunlar burda böyle olur" kes sesini.