Koynuma hayallerimi alarak uzanıyorum 1.85 toprağa.Üstüme örtüyorum geceyi ,alıyorum karşıma yıldızları,ayak direniyorum yalnızlığa.Küçük bir çocuğun bütün saflığıyla serserilikle tanıştığı an gibi sataşıyorum istanbula.Baş edebilir mi sizce, içimdeki çucukla?Kapatıyorum gözlerimi ,kendimi 13 numaralı koltuk’da,cam kenarında buluyorum bir anda.Yan cebimde, kanatları kırılmış bir güvercinin boynundan çıkarttığım boncuk,İçimde,İstanbulu domaltmış bir sevinç gösterisiyle özlediğim Çocukluğuma gidiyordum,gençliğimi bırakarak arkamdan.Sümüklü zeyneb’i,dişlek Arif’i, yan komşumuz haticeyi, hırsız faruğ’u görecekmiydim acaba diye düşünürken bir ses duydum ön taraftan.Gözlerimi açtım heyecanla.Çocukluğumun geçtiği köye geldim diye düşünürken,arkasın’da yeditepe belediyesi yazılı bir adam gördüm karşımda...
----Günaydın!.....H.E