"sevgi neydi, sevgi emekti"biz bu replik üzere büyüdük,bunu kılavuz bildik düstur edindik.gerçekten de emek verilen herşey değerliydi,onun için sabır sebat gösterilirdi.hassas olunurdu sevilen kişiye, incitilmemeye çalışılırdı.kelebek gibi tutulurdu elde ,gözlerine fazla bakılmazdı; bakılamazdı .sesini fazla harcamasın diye kolay kolay konuşulamazdı bile, gül gibi inanılırdı anneler tembihlerdi ya "yavrum fazla koklama o çiçeği solar" böyle inanılırdı işte sevilen de bilirdi kıymetli olduğunu, ona göre hareket ederdi.sıradan olmadığının bilirdi. eskiden kıymetli vazolar vardı evde; kırılmasın diye özen gösterilen, en az onlar kadar dik dururdu biraz mağrur...
Gururla anlatılırdı bir zaman önce sevmeler. herkes görmezdi sevileni, elden ele dolaşmazdı cismi, dilden dile dolaşmazdı ismi.gıpta ile bakılırdı evine.o geçti mi sohbetler kesilirdi hayranlıktan hürmetten.anneler sormazdı oğlunun, kızının "gönlünde biri var mı" diye bakışından anlayıverirdi .zaten iştahlar kesilip yemek artmaya başladı mı anlayıverirdi: bizimkinin başı dertte:)"babanın kulağına kadar gitmişse artık eyleme geçmenin vaktiydi...
Artık değişti sevmeler ,sevilmeler...emek vermeye gerek kalmadı eskisi kadar ve en az onun kadar kıymetini yitirdi sevilenler,sevenler.kalp çarpıntısı yerini msn titreşimlerine bıraktı , sosyal paylaşım sitelerinde göz kırpmlar dudak bükmelere yenildi cilveler nazlar...sevgi neydi gerçekti gözle görülmez elle tutulmazdı,soyuttu ama sanal değildi.....sevg neydi sevgi emekti, şimdilerde sevgili(!)ye ısmarlatılan bir öğün yemek halini almaya başladı sanki .....