nasıl görürsek hayatı öyledir,nasıl istersek öyle değil ama...
iş buldum diye sevinirken birisi,diğeri işlerinin yoğunluğundan yakınabilir.

hayat hep böyle kendine göre dengede..

Biz hangi yönüyle ilgileniyorsak hayatın , o yönü çok önemli gibi.

zaman zaman herşeyin dengeli olmadığını düşünsekte,

hatta hayıflansakta O olması gerektiği gibi...

nedense çoğu şey olduğu gibi değil,olması gerektiği gibi.

küçükken istediğim lacivert pantolon-ceketimin olmasıydı.Nerde çalışırdım ne kazanır kaybederdim düşünmeden.sanki onlar olunca adam yerine konulacaktım.

hayallerimin büyüklüğü de tanıdığım insanların büyüklüğü kadar.

Aslında benim derdim benimleydi,kendi kabuğum ile.

Elimde taş,toprak,çekiç,mala..

Kah kendime duvar örer,kah onları kırardım...

Taşı ayağıma düşürdüğüm de olurdu hani...

Tek bildiğim ne ettimse kendi kendiğime ettiğimdi.

İşte bu yüzden kendime hayranlığım,dargınlığım,kimi sıra da isyanım.

Arada biri elini uzatmaya çalışsada bana,uçurumun derinliğini ölçmeden edemedim.

uçurumlara yuvarlandığımda elini iyi uzatmadı beni tutabilirdi diye hiç onlara küfretmedim.

Büyüdükçe ne kadar az şey bildiğimi öğrendim

.Ne kadar da abartıyorsun keşfettiklerini denilince köşeme çekildim.

Hiç utanmadım tırtıllığımdan ,sonunda nasılsa kelebek olunacaksa....,



Tırmanmaya ,tutunmaya çalıştıkça hep kaygandı sanki dallar. hiç tutunmayı bırakmadım.Beni aşağılara çekmeye çalışsada hayat,hayata inat tutunduğum dalı hiç bırakmadım.o dala hayran hatta aşık.

Halbuki benim emelim karaya ulaşmaktı, şimdi bu aşkta neyin nesi...

seller kapıp götürmek istesede, sürüklese de sular tuttuğum daldan hiç ayrılmadım.

Fırtınalar dinip yağmur durulduğunda,basabilmişken ayağımı toprağa, dalları hızlıca bırakmadım.

Parçalasada ellerimi umut dalımdan hiç ayrılamadım

Aah...çiselese yağmur ,sellere dönüşür diye için için yanarım..

Birde bıkarsam,çekinirsem,yada bitersem hemen memleketimi özlerim..

Değil hasretliğim sıladaki yarin yüzü,suyunun soğukluğu kuşların sesi.

Kanatsa ellerimi dallar hemen memleketimi özlerim.



Bu inişler çıkışlar

Bu kaybedip bulmalar...

Bazen gülerler bana

Ayşe her bahar

Ellerinde çiçekli dallar

Böyle nereye kadar..

Kısmetse eğer

Adam olana kadar...