geceye yazdığımız şiirlerin tekrar üzerinden geçtim de sen olan yerler hep bir titrek hep bir suskun....

kahrettiğimiz tüm insanlar bize hak verir şimdi..yeni baştan aldığımız insanlık tarihinde kötülükler olmasın diye gösterdiğimiz her çabadan bir habis çıkarmışız ortaya, haberimiz yok.aslında aslına en uygun şekliyle kalmalı her şey ve söylediğin her söz ilk anlamları dışına çıkmamalı.bir yunus özlemiyle hamaset gösterip yanlışlıklara ,içimizdeki korkuları bastırmak çok da iyi bir fikir değilmiş.
emin olman gereken bir şey var benimle alakalı.sessizdim ve evet aslında hiç dile getirmediğim çok şey vardı.üvertürden yalnızlık adına ne varsa çıkardım ,geriye kalanlarla sofranda mozartın son baktığı şey oldum..eğer dilimde çıkan bir yara olmasaydı daha çok şey söylerdim..sanırım bunları sana yazmak istemem bundandı.

kuşbakışı çok küçük görünse de sebeplerim dibine yaklaştıkça çoğalan yanlarım var..her sebep biraz daha emelim.ben şimdi seni bir sonnatın tek dizesinde arıyorum.ve çiçeklere vermediğin sevginin sebeplerine sayıyorum..

bir sözcüğün kaç farklı çarpma etkisi olabilir, anlıyorum şimdi...ivme kazanan bir serseri hal gidişata çok da uygun düşmez, bunu öğrenmek hayli zamanımı aldı...kopardığım seslerinin yerine yenileri daha sağlam yeşermiş.son karşılaştığımızda bunun ilk olacağı aklımıza gelmezdi...yeniden yutkunmayı öğrenmek bir tuşa bastığında bilmediğin o sesi duymandaki heyecana eşdeğermiş.
doymadan kalktığın yemeklerin hesabını ödemek gibidir biraz da bu his..neydi o ispanyolca sözcük: Que..
evet neslimin devamıdır sendeki yanıtlarım...