Kıp kızıl bir alev misali aşk denizinde yüreğim gördü yüreğini. Sınırsız göçebe duyguların hükmünden geçip, gözlerinde erdim mutluluğa. O acı satan yalancı aşk düzenbazlıkların bitiminden sonra öyle iyi geldi ki kalbin bana. Öyle masumdu ki titreyen dudakların. Öyle acı seçkiniydi ki sözlerin. Şimdi buluştuğumuz o ortak noktamızı daha iyi anlıyor musun? Anlıyor musun kırgınlığın ve acının çukurunda yoğrulmuş dertlerimizin nasıl da hevesle birbirine niçin hasretle sarıldığını? Tutku ya da alışkanlığın boynumuza vurduğu o zincirden nasıl zor kurtulduğumuzu… Yalanların ve yaşanmışlıkların bizde derin izler bırakırken aslında o izlerin boynumuzdaki zincirle bizi birbirimize yakınlaştırmak için yaratılmış olduğunu… Sevgi kolay değil ki… Hiç kolay değil ki, elimizi attığımızda tutabilelim. Ya da her gözüne baktığında yandığını sandığın içinin aslında boş bir duyguyla etrafta darmadağın dolaşıp durduğunu kolay anlayamazsın ki. Bazen iş işten geçti derken bir mucize olup, yerde bulduğun bir demet sürpriz olarak çıkar karşına sevgi. Öyle bir andır ki o, kargaşa ve düğümler içerisindeki hayatın o anda tam bir pembe dünya olur, gözlerini ve kalbini esir alır, hiç kanmayacağını düşündüğün bir susamışlıkla içersin kana kana sevdanı. İşte yaşadıkların ve yaşadıklarım… Ben karşındayım. Sen karşımdasın. Hayat karşımızda. Elimi atsam tutacağım aşklardan çok daha fazlasın bana. Gözümü açsam derin izler bırakacağını düşündüğüm tattasın bana. Yüreğimi açsam yüreğine kenetleneceğim kıvamda çıktın karşıma. Sızımı aldın, kalbinde öğütüp hayat boşluğuna taşıdın. Derdimi içtin, hazmettin; dünyanın dışında yok ettin. Sen. Sen kimsin? Kimsin sen? Yağmurlardan hüzün yerine sevgi yağdıran bir iyilik meleği mi? Gözlerden yaş akıtmak yerine mutluluk dağıtan bir aşk elçisi mi? Kalplere kasvet vermek yerine kalbi aşk ile dolduran bir sevgi perisi mi? Kimsin sen? Ne işin var kalbimde? Tam da hayat bağlarını kendimden uzaklaştırmışken… İnsan sandıklarımın insan olmadıklarını kabullenmişken… Gökteki yıldızların aşkla bir bağlantısının bulunmadığını düşünürken… Sen. Nereden ve nasıl ve niye? Anlamıyorum. Kimsin sen. Kimsin?

Reyhan Yonat