Ölümden korkmuyorum gelecekten korkuyorum demiş Murat Menteş.Ne de güzel demiş. Ne kadar doğru söylemiş.
Benim aylardır hissettiğim şeyi,zaman zaman içimin sıkılmasına neden olan bu düşünceyi ben bir türlü adlandıramıyordum çünkü.Evet bir şey vardı geleceğe dair korktuğum,belki de inanmak istediğim bir dünyadan farklı bir dünyayla karşılaşmış olmanın verdiği bir hayal kırıklığı vardı.Ama ne olduğunu anlamakla birlikte, kelimelere dökemiyor,böyle güzel ifade edemiyordum.
Gelecekten ve evet yaşamaktan korkuyorum galiba.Gelecekte başıma gelebilecek tatsız,üzücü olaylara dayanamamaktan;sabır ve uğraşma gücünü kendimde bulup bulamayacağımdan korkuyorum.
Geleceğe bende herkes gibi umutla bakmaya çalışıyorum tabiki de ama o saf,çocuksu düşüncelerim,herkesin iyi olduğu,sevginin,dürüstlüğün hakim olduğu bir dünyaya inancım gittikçe azalıyor maalesef ve bu da beni kaygılandırıyor haliyle.Her aldığım darbede,her gözlemlediğim ilişkilerde ve olaylarda "hayat çok güzel !" nidası yükselmiyor artık yüreğimde.Kötü bir dünyanın kötü insanları arasına katılmak istemiyorum ve bunun için daha çok çaba sarf etmek gerekiyor artık.Yıllar geçtikçe,anladıkça,gördükçe,yaşadıkça anlıyor bunu insan.Evet gelecek beni de korkutuyor,ölümden korkmadığım kadar hem de...