-Aşk; o tıpkı bağımlı bir ülke gibidir. “Bir bağlanmaya gör ona, ne akıl, ne fikir dediğin,


ölçemez onun işini asla”? Gibi mi düşünürsünüz...


-Aşk; nurdan var edilen bir cennet tozudur. Aşk; akla düşen bir hak tohumudur.
Akıl ve ruhun aynı yolda çarpışmasıdır aşk. Var olma gerçeğinin kavli bir sözleşmesidir daha çok. “Söz verdim sevmeye, and içtim ölmeye, aşk diye diye” gibi…


-İnsan aslen bir topraktır. Ona armağan edilen ruh ise; onun sahibi olan Allah”tır.


-Aşk dediğin kudret, yürek devletininin bir tanımıdır. Dünyanın saklı olan yüzü ve insanın içindeki dinidir aşk. "İç âlem ve dış âlem " kavgası gibi.


-Peki nasıl ? Bir tarla bilip kalbi, sonra aşkı tohum diye oraya ekmektir.Toprak ve gözyaşına acıyla doymaktır susarak. Özün yanar, ruhun yanar, yinede buna aldırmazsın bile. Bağımsız adımlarla keşfe çıkarsın önce.


-Aşk bir savaşın ortasında yalnız kalmış komutan gibidir. Savunmasız, hedefsiz, dört bir yandan ateş alan bir işgal meydanıdır onun özü. Bazen çılgınca fethedersin onu, bazen de yenilgiye uğrarsın bu savaşta. Susarsın. Çok fazla susarsın hem de. Ve sustukça daha çok ona akar sın. Aşk bir devlettir, ruhta onun yönetim şekli.


-Kum fırtınası olup boğar bazen, rüzgâr olur parçalar, sel olur kapar seni senden. Hepsinde dirençsizsindir ona karşı. Önce gözlerin kırılmaya başlar yüzünde… Ve renklerin darmadağın bir cam çiği kesilir sonra. En çok bakışların ölür. Göremezsin sen onu, görmek için önce yürümek gerekli çünkü. Dizlerin küskündür ağlar hep, tıpkı çocukluğun gibi durmadan kanarsın.


-Yaralarken bile seni, "yarama merhem diye yâre ol sevgili " dersin. Karşı duramaz, vurulmuş ceylan gibi bükersin boynunu.


-Onu kör bir padişah gibi seversin, bütün hatalarını göz ardı ederek seversin hem de.


-Gözünde ondan gayrı renk yoktur artık. Sözünde ondan gayrı zikir olmaz ve fikrinde o bir cennettir sana, ama görünmez bir yerde olduğundan onu bulmakta öyle zulmettir.


-Onu dokunarak tanırsın önce, bütün duyguları yok sayarak ararsın içinde.


-Önce tutmak istersin hissetmek için, sonra kalbine s/alıp uçmasını izlersin. Bir sabah uyanır kalbin taze bir güneş gibi aniden. Gözlerini kamaşarak açarsın ona. Ve gönül pencerenden yüzüne b/akan gülüşünü izlersin. Önce usulca sokulur insana aşk, nefesi cıvıl cıvıl kuş sesi gibi sevinçli. Bahçende bir ağaç olur bazen, yaprakları gümüş desenli.İşte gözlerin kördür dünyaya senin onu kalbinden böyle izlersin. İzlemeye doyamaz sın.



-Taşı, toprağı, suyla yoğrulmuş bir çöldür sevmek. Balçık balçık bir ateşte kızıl göl gibi kaynamaktır. Şehir şehir, kasaba kasaba, vagon vagon bir yolculuktur aşk. Nereye gittiğini sormazsın ona, ve nereden döneceğini de öyle.


-Sevmeye başlarsın önce. Belki yüzü, belki boyu, belki diline âşıksındır ne bileyim. Her ne olursa olsun, sonuçta seviyor sundur işte. Sevdiğin aslında Allahtır. "yaratılanı yaratandan dolayı" sevmek felsefesi bunun adı.


-Beraberken her şey güzel, her şey muazzam, kavgası bile arı peteğinde baldır insana.


-Her gece uyumadan önce o bir duadır dilinde senin. Bir rüya göreceksen eğer, illa o olmalıdır dersin. Onu bir cennet gibi karanlıkta g/özlersin. Ağzında saklarsın onu, tıpkı yuvasız kalmış bir kuş gibi. Sürekli zikreder sin adını.


-Dilini dahi kıpırdatmazsın rahatı kaçmasın diye. Onu dil gibi seversin. Onu kemiksiz bir cümle içinde, çelik bir güçle çiğnersin. Bir tutam tuz olsa bile, sen onu bal diye yutarsın.


-Boğazında dehşet delikler açılır sonra, boğazında bir lokma zehir gibi kalır aşk, geçsin diye yutkundukça, daha çok boğulursun o lokma da. Aşk, birazda nasip işidir sanırım. Dilin ile kalbin arasında med-cezir oynarsın işte.


-Bazen bir merhaba kadar sıcak olup bazen bir veda kadar don kesilirsin. Önce cehennem gibi yanıp, sonra kış gibi b/ağrına basarsın.


-"Yürek karımıdır aşk ile yarışmak; ona koştukça daha çok aşk kesilirsin. "


-"Aşk kurala bağlanmaz fakat aşkı yalnız kural ile yönetebilirsin."


-“Aşk elde var, akıl aşkta yok. “Yerle bir oldun. Güzellik bir yere kadar götürür insanı, ötesi gelmez bilmelisin. “hangi güzel yüzdü ki toprak olmadı, hangi ceylan gözdü ki yere akmadı ”diyen bilge ne güzel söylemiş.


Para, pul, makam, mevki hepsi de öyle; hiç yere kadar götürmez seveni.


"Aşk ne ister sevgili. Aşk vefa der, paylaş der, sadık ol der, sar der, sarmala beni der."


"Yaramı sev der. İyi olan, kötü olan her halimde, yaşayacaksan benimle yaşa, öleceksen de benimle öl der."


-Maddeden ayır beni, manada koru der. Mutlu olmak için, akıl gemini mutlaka aklınla doldurmalısın. Ucuz kaprisler, anlamsız duygu sömürüleri, aşkı lekeler. Ve zaman gelir ki o koca mazi, acı bir gülüşe dahi sığmaz, aksine kin kusar.


-Aşkı yaşarken de bitirirken de saygı esastır. Gün gelirde bir gün olur ya, yolları ayrılsa bile insanın, sevdiğini asla yaralamamalı. Onu ilk gün başlayan o telaş ve o heyecanla seviyor gibi severek uğurlamalı. Çünkü geçmişte var olan nice bu günler kalmıştır.


“Maziye bir bakıver neler neler bıraktık.”

-
İnsan sevdiğini yalnız onunken değil, bir diğer olmuşken de onunmuş gibi sever. İyi haberini alıp onun mutlu olduğunu bilmek ister.


-Aşkı sevdiğin gibi ayrılığı da sev öyle ne var. "Sevdiğini özgür bırak; dönerse senindir, dönmez ise o zaten hiç senin olmamıştır” der ya şair. İşte öyle.


-Yine Can Yücel"in bir şiirin de ki o çok sevdiğim ifadeleri ile bitirmek istiyorum:..."Ben seni ölene dek seveceğim boş laf, ben seni sevdikçe ölmeyeceğim".


-Velhasıl kelam; aslında aşk bir mecazdır, onun temeli saygı ve inançta görünür.


“Aynaya bak!” ama görüneni değil, görmen gerekeni gör mutlak.


-Hepimizin âşık olduğu bir sonsuzluk var öğle değil mi?


"Peki, bura da sevdiğim o varlık, yarın ora da benimle değilse eğer,bu aşk kime ve neye yarar.?!"




Sevgi dolu günler diliyorum…





Hayateylülyirmibeş…