Düşünce kazanları vardır beynimizde. Bizler kazanımızı acı ile kaynatıyoruz. Aklın içindeki düşünceler bir bataklıktır, nereye düşersen orada çırpınırsın! Acı çekmeden yaşamak mı istiyorsun? Benim gibi deli olman gerekiyor. Ama bu bile yeterli olmayabilir, hislerini de kontrol edebilmelisin! Ben sana bir robot ol demiyorum. Acı da lazım, mutlulukta. Oysa... Hiç düşünmeden yaşayabilmek imkânsız! En gamsız insanları bile acı çektirecek düşünceler vardır. Bir kadın zaafın varsa, tadını alamayacağın binlerce kadın için acı çekersin. En iyisine sahip olduğun halde, sahip olduğunun değerini bilmeden başka nice kadınlar için acı çekersin. Kadın isen bir erkek için... Cinsel arzular insanı hep peşinden koşturur. Aşkta böyle bir şeydir. On sene boyunca o’nun için acı çekersin de, ona sahip olduktan sonra acı falan kalmaz ortada.    Düşünce bataklığının silahı eksikliktir. Daima bir şeyin eksik olduğu hissi! İnsan zanneder ki, o tamamlanınca acı bitecek, her şey daha güzel olacaktır. Yine yanılır insan. Evet, belki acı bitecektir ama kısa bir mutluluğun ardından yine bir boşluk... Arayışlarına devam etmek zorundadır. İnsan, yetinmeyi bilmediği sürece, dünyadaki tüm zevkleri de tatsa mutsuz olacaktır. Çünkü insanın aradığı şey o değil, o’nun sürekliliğidir. O’nu sürekli yaşamak, sürekli tatmak: devamlı heyecan, kendine çeken gizli bir güç! Ve bu yolla canlı kalmalıdır insan! Acı, bir doyumsuzluktur! Acıyla yetinmeyi bilemezsen acı çekmeye devam edeceksindir.  

Günay Aktürk

www.bahadin.com