Sevmek...İnsanı bir nebze empati etme ve karşı cinsi anlama çabalarının yolundan en kuvvetlisidir...

İşte insan bunun mihrakında süzer kendini...

Fuzuliye sordukları gibi...

"Sevmekmidir iyi olan,sevilmekmi?..."

"Sevmek...Çünkü sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın..."

Sevgine,Sevildiğini(eğer seviliyorsan)sorma...

Kelimeler bu çağda yalancıdır...

Gözler en iyi anlamları,en gizli sırları saklayamazlar...Çünkü gözler saydam bir perdeyle kendini örtmeye çalışsada çırılçıplaktır...

Sevmek...Birine yüreğini vermektir...Yüreğimiz zaten sevdalanıncaya kadar bizde emanet gibi yaşar...Sevmek yürek verme çabasıdır iştiyak edecek olursak...Seversin...Anahtardır yürek...Kendi benliğinin kilidi uymaz...Çok,çok sevdiğin sevgine uyar...Yüreğin onun...Onun yüreği senindir...

ADINDADIR YÜREK...AMA ONA AİTTİR ARTIK...

Sevmek...Benliğine yeni bir can katmaktır...Yalnız ruha arkadaş bulmaktır...

Sevmekki...Allah katında bir kat daha yükselmektir...

Hayat boyunca yalnız kalmak günahtır çünkü...

Sevmeli insan...Çok sevmeli...

Ama en önemlisi,hakedene vermeli sevgisini...

Gerçek aşk ki bir kere olur...Anı çok diye biten bir ilişkiyi gerçek aşk diye yorumlayamazsın...

Gerçek aşk ebedidir çünkü...

Sevmekki herşeyden ötedir...Bitebilirde,bitmeyebilirde...Sana kalmış...

Ama işte sevmek,yaşam mücadelesinin,aşk durağıdır...

SEVMEKTE BİR AŞKTIR!!!...