Ben fazla bişey istemedim hayattan; herşeye çare bulunurda bi olmuşla ölmüşe çare yok derlerdi inanmazdım.Bunu annem gidince anladım.Beş yıl geçti aradan anne ,sen gideli aradan koskacaman beş sene az buz değil.Herşeyi öğrendim bu süreçte en çokta sevgisiz kalmayı... Kimse senin gibi sevemedi anne hiç kimse anlamadı beni sen gibi... Hiç yanlız bırakmazdın beni, hiç yanından ayırmazdın , ben nereye sen oraya derdin , şimdi ne oldu anne savruluyorum sadece...Hani o ellerin nerede o sıcacık güven veren kolların nerede anne...O içten içe bakışın nerede ? En çok neyi özledim biliyomusun anne en çok gözlerinde kendimi bulmayı özledim.Gittikçe sana benziyorum anne artık her hüzün dolu bir filmde kolayca ağlayabiliyorum ... Bakıyorum yolda giden Annesine sitem duyan kızlara yazık diyorum anne yazık onlarda annesizliği tatsalardı ne yaparlardı diyorum...Sonra yoluma devam ediyorum.Söylemeden edemicem babamda bu aralar çok yanlız, aynı ben gibi ...AĞAÇ DALSIZ NE YAPAR DEĞİLMİ? Bizim dalımız kırıldı bikere ne çiçek yeşerebilir artık nede yerini başka bir dal alır .Çünkü sen yoksun olsaydın herşey çok başka olurdu eve gelince gülen yüzümüz, tatlı tatlı şakalaşmalarımız... Herşeyimiz (anne) gitti Artık yok .Mutluluk yok, şakalaşma yok ,sevgi yok !...; -Filiz Çağlar-