Bitanem,
Çok uzun zaman oldu. Bu yüzden içimden gelen inanılmaz bir istekle yazmak istedim sana.
Belki içimden geçen her şeyi tüm duygularımı anlatamam sana. Özlemimi, rüyalarımı, hayallerimi anlatamam. Ama yinede kalemim dans ederken kâğıt üzerinde, ben seninle konuşuyor gibiyim.

Merhaba! derken karşımda gibisin. Seviyorum ifadesi seninle nasıl çıkıyorsa yüreğimin orta yerinden aynı duygularla işliyorum onu kâğıt üzerine. Okurken neler hissedeceğini bilemem ama benim yazarken duyduğum sızı kalbimin duvarlarını titretiyor. Senden ayrı kalmayı hak ettiğime hiç inanmadım. Ancak yaptığım hatalar iki elin parmaklarını geçince benim bu düşüncemi alabora olmuş bir gemi gibi sarsıyor azgın sulara gömüyor. Üç dilek hakkım olsaydı keşke. Onlardan birini kullanarak bir dejavu yaşamak isterdim. Hani şöyle geriye en geriye gitmek ve yapmamam gerekirken yaptıklarımı yapmamak isterdim mesela. Ama ne çare hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı aşikâr ama ümitsiz değil.

Ne haldeyim hiç merak ettiğini zannetmiyorum ama ola ki benim halimi sual edersen;
Her ne kadar ciğerleri bayram ettiren bir dağ havası solusam da ve hatta bazen gözlerimi hafif dalgalarla kıyıyı döven mavi marmaraya çevirsem de orada göremediğim tutamadığım şeyler var. Hiçbir şey yalnızken güzel değil be gülüm. Cennet gibi yerler gördüm rengârenk çiçekler alı al moru mor. Güzelliklerin bile paylaşıldıkça anlam kazandığını, daha bir güzelleştiğini bir kez daha anladım en derin anlamıyla.
Bazen rıhtımda yürürken esintiyle gelen rüzgar eşliğinde, yanımda yürümeni düşlüyorum liseli iki utangaç aşık gibi… Öyle sen bir yanında ben bir yanında rıhtımın. Yürürken belki adımlarımız bir müddet sonra yaklaştırır bizi. Titreyen elimle elini tutarım belki, hani o ilk günkü heyecan içinde.
Denize düzensiz sortiler atan martı sesleri bizim sesimizi bastırır. Belki duyamazsın beni, seni sevdiğimi söylerken… Sonra gözlerimi değdirip gözlerine en ince duygularla tekrar ederim. Hiç eskimeyen bir aşkla seni ne kadar sevdiğimi….

Bu platonik ironiyi neden yazdım sana bilmiyorum ama bunu yazmak bile yetti bana. Hatta bu mektubu hiç açmadan yırtıp atacağını bile bile yazdım… Pişman değilim okumayacağını bile bile bin defa daha yazarım.


05/07/2012 bağlaraltı.