Gelecek misin?Sabırsızlıkla bekliyor olacağım seni orada tek başıma,yapayalnız.Çok bekletmezsin değil mi?Bu bir ayrılık değil nasılsa.Yaşadığımız hayat kadar kendi içinde cüretkar ve namussuz bunu söyleyebilecek kadar!
Bunu adı ölüm.Ölüm diye birşey yoktur aslında...Nasıl olup bittiğini bile anlayamadığın,hissedemediğin birşey nasıl olabilir ki?Ölüm diye birşey yoktur.
Sadece geride kalan için bunun adına ayrılık demek daha mantıklı bişey bence.Çünkü tek yaptığın özlemek.Ayrılıklar da böyle değil midir?Farklı olan,bir daha buluşamayacağınız bilmek üzüyor sadece.
Zamanla alışır insan zaten.
Gün gelir onun ismini duyduğunda artık üzülmez ve yüzünde hafif bir gülümseme takındığın zaman,işte orada buluşursunuz.Ayrılık ama biraz farklı dediğim gibi.
Onun için çok ağlamaman gerekiyor.Aslında istemez senin üzülmeni.Bu ayrılıktan sonra onun hakkında "dı" ekini kullanmanı da istemez.Çünkü o sonsuza kadar gitmiş olmaz aslında.Hayat da böyle değil mi?Varlığın sadece bedensel olmuyor ya?Hani ruhun da seninle her zaman ya,işte ayrılığa giderken de seninle...Yani yok olmuyor,olmak istemez de.
İşte bu yüzden onu çok özlemene gerek yok.Nazım’ın bir şiiri var hani öldükten sonra külleri karışır toprağa ve bir çiçek filizlenir.İşte öyle biryerlerde dolanıp duracağım.Ya da bir şarkı vardı "kimi arıyorsan önce içinde bulacaksın" işte böyle...
Özlemene gerek yok,içinde bulacaksın...
Seni hala seviyorum artık hissedecek bir kalbim olmasa da.Kendine iyi bak olur mu?
Görüşmek üzere...