Sarmışım seni yüreğimle. Dokunabilir mi hayat? Kirletebilir mi yalanlar? Hapsetmişim adını gönlüme, kalbime saplanmış od uçlu okların ve dokunulmaz bir yarınsın hayalimden takvim çizip o takvimde sakladığım. Ulaşılmaz bir yakınsın ellerime. Dokunamadığım hissimsin tenime buram buram kokunu sardığım. Sen benim dokunamadan tutduğum, sahip olamadığım halde dokunmalardan sahiplendiğimsin.

Neden? İ yok bu sorunun. Sadeceleri ardında çıkmazları getirir her seferinde. Konuşamadan anlaştığımsın şimdi. Yağmur damlaları kelimelerin olur ve bir an önce cümlelerini ıslanmak için gökyüzüne süzülür hayallerim. Çırıl gerçeklerimle adını beklerim şimdi. Sebepsizimsin tanımlamaya gücüm yetmeyen. Bekleyişimsin, saatler bile azalamıyor yokluğunu.

Bir sözüm var adımı uzandığım adına. Kirlenmeyeceğiz korktuklarımızdan. Elini uzatınca bana sardığım olacaksın acılardan, gözyaşlarından. Ben dokunmaya cesaret etmişsem eğer bir sözüm var hayata, rüzgar bile saçını okşayamaz artık. Seni incinirim uzağımdasın. Aldığın nefes bana hesap verecek, hangi diyarları taşıdı sana? Yakarsa içini, ciğerini parçalanırım, uzağımdasın...

Hesabı olmayan kazancımsın, çalamaz seni korktuklarımız. Üzülürsen bir gün gözyaşlarını ağlarım. Ürkütürse hayallerini zaman, takvimin olurum kağıtlarımı kopardıkça dünden başladığım. Korkma! Sen benim dokunamadan hissettiğimsin, Dudaklarımın dokunamadığı en güzel sevmelerimsin bu hayatta. Adım adına uzandıysa sardığımsın yalanlardan. İncinme diye uzanamadığım, incitirler diye dokunulmaz olanımsın...