Bugün günlerden ne? Ya da hangi zamanın içinde zamansızım bu kadar, hangi zehir zıkkım saatindeyim gecenin, kimim, nerdeyim, nereye aitim… hiç bilmiyorum… Bildiğim tek şey, kendime rağmen çıldırasıya sevdiğim…

Olunmazlık yaftası yapıştırılmış bir sevda karanlığındayım…
Yangın yeri yüreğim, “ Ateş, ateş! “
diyorum, daha da yakmak amacım… sönsün istemiyorum ki hiç, içimdeki bu -adını henüz koyamadığım her neyse – sıcaklık… varsın seninle tükensin yürek , senden yana olsun tükenişim… İç’inde sen olsun da yaşatan-yıkan ne varsa ya da olacaksa… tahammülsüzüm çünkü yokluğuna…

Bir bekleyişin içindeyim sonsuzmuş gibi sonu… Neyi beklediğimi bilmiyorum, kimi beklediğim apaçıkken… Bazen bir deli vakit –gece- bir suret oluyor beklenen, gözlerindeki fer bana ait… bazen bir çift el… ellerimi kelepçeleyen…

Korkulu, sancılı bir bekleyiş bu, korkum vazgeçememek –senden- ya da vazgeçmen –benden-
İkisine de dayanmaz biliyorum bu temelsiz yürek… yıkılır… toparlanmak ardından bir ömür alır…

- Yine gece… uykumda konuşuyorum seninle…

Hiç deli gibi istediğin oldu mu birini, körükörüne gittin mi peşinden sokağının çıkmaz olduğunu bile bile… çıkmazlıklara inat o duvarlara vurdun mu bedenini yıkamayacağını göre göre… seninde can parçaların kaldı mı o duvarlarda hiç... o kadar acırken yüreğin bir tebessümü yetti mi bu lanet ettiğin hayatın alnının ortasından öpmene… nefes aldığı yeri yurdun benimsedin mi onca yurtsuzluğunda… kesin’ li zamanları belki’ li zamanlara taşırken altında kaldın mı düşüncelerinin…
……………………

… pe ki ya unutmanın yolunun kendini unutmaktan geçtiğini anlayıp, sonunda bekleyen belirsizliğe rağmen ölüm gibi karanlık bir yolu göze aldın mı ışığını bırakarak geride… ekmeksiz, susuz, umutsuz en beteri de gönülsüz bir yolculukken bu…

… ben çıktım…
… dönülür mü ?
… dönülmez mi ?
… bilmem… -


… UYANDIM…
… BAKTIM…
… DÜNYA YOKTU YERİNDE…